Werkstuk Maatschappijleer Europa

Maatschappijleer
Werkstuk

Artikel 1:
Topinkomens: Rekenkamer geeft goede voorbeeld
Onder het motto 'goed voorbeeld doet goed volgen', vermeldt de Algemene Rekenkamer in het donderdag gepresenteerde Jaarverslag 2005 de salarissen van de top. President Saskia Stuiveling: 'Het blijft uw geld en wij willen laten zien hoe dat is besteed'.
Sinds 1 maart is de wet Openbaarheid Topinkomens van kracht. Alle topinkomens boven een bepaalde grens die worden betaald uit publieke middelen dienen voortaan openbaar te zijn. Het gaat om inkomens bij ministeries en provincies, maar bijvoorbeeld ook bij universiteiten en in ziekenhuizen. Onlangs stelde minister Johan Remkes (Binnenlandse Zaken, VVD) die grens op 158.000 euro, een gemiddeld ministerssalaris.
Saskia Stuiveling
De Algemene Rekenkamer geeft graag het goede voorbeeld: 'Wij maken dan misschien maar 0,2 procent uit van de begroting van het Rijk, het blijft uw geld en wij willen niets liever dan dat u aan ons verslag kunt zien dat wij het goed hebben besteed', schrijft president Saskia Stuiveling in het voorwoord.
Vliegtickets
Stuiveling verdient volgens het jaarverslag €122.213 (2005) en krijgt een bruto onkostenvergoeding van 16.799 euro. De Rekenkamer streeft naar optimale transparantie. Zo is in het jaarverslag ook te lezen dat zij 11.809 euro aan vliegtickets declareerde.
De discussie over topinkomens in de (semi-) publieke sector laaide vorig jaar op toen bekend werd dat de directeuren van energiebedrijven als Nuon en Essent riante salarissen verdienden, terwijl de service ernstig tekortschoot (lees Verontwaardiging over salarissen topmanagers).
De wet Openbaarmaking Topinkomens is een poging van het kabinet de lonen in de (semi-) publieke sector aan banden leggen. De Kamer ziet liever een maximumnorm, maar vooralsnog voelt Remkes daar niet voor. Hij denkt dat alleen openbaarmaking ook matigend zal werken.
Ironisch genoeg vallen de energiebedrijven niet onder de nieuwe wet. Hun aandeelhouders (gemeenten en provincies) zijn dan wel publieke organen, maar zij werken zelfstandig. Dit jaar was de verontwaardiging over de inkomsten van de Energiebazen daarom opnieuw groot.

Artikel 2: ‘Weg met de gelijkheid’
Bron: Elsevier nr. 12, 2006

Samenvatting:
Geert Wilders brengt zijn verkiezingsprogramma voor de aankomende kamerverkiezingen uit, genaamd Klare Wijn. Een van de belangrijkste punten in dit programma is het voortstel om artikel 1 van de grondwet te veranderen, namelijk het non-discriminatiegebod. In plaats hiervan moet er een artikel komen over de culturele identiteit van Nederland. Wilders wil dat de joods-christelijke en humanistische traditie als dominante cultuur in een nieuw artikel 1 van de grondwet wordt vastgelegd. Het bestaande artikel 1 van de Grondwet is overtuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of welke grond ook verbeidt, moet ervoor wijken. Argumenten hiervoor zijn de falende integratie van migranten en hij wil van Nederland weer een trots, zelfbewust land met een sterke overheid en economie. Verder wilt hij ook een immigratiestop van 5 jaar voor niet westerse immigranten. Het argument hiervoor is dat er alleen maar problemen zijn met deze migranten en met westerse migranten niet. Kort samengevat: Artikel 1 van de grondwet wordt ter discussie gesteld door de Partij voor de Vrijheid, dit deden Pim Fortuyn en Frits Bolkestein ook al eerder, maar nog nooit is een politicus zo ver gegaan.

Eigen mening:
Het zijn naar mijn menig cruciale tijden voor Nederland. Het aantal allochtone Nederlanders blijft stijgen en de normvervaging neemt vormen aan die onacceptabel zijn voor de Nederlandse samenleving. Hoe komt dit? Daar zijn vele discussies over gaande in politiek, ligt aan de ouders of toch aan het onderwijs? Niemand weet zeker wat de oorzaak is. Geert Wilders heeft wel degelijk een punt met het beschermen van de joods-christelijke en humanistische traditie als dominante cultuur. Cultuur is namelijk de uitdrukking van de identiteit van een volk en van de individu. Onze cultuur, dat zijn wij dus zelf. Kernnormen en waarden vloeien naar mijn mening voort uit de cultuur, cultuur die door de eeuwen heen is ontstaan, een mengelmoes van joodse, christelijke en humanistische normen en waarden. Het is deze cultuur die van Nederland een tolerant en fijn land om te wonen hebben gemaakt. Nu vandaag te dag is de trots die de Nederlander in de tijd van de verzuiling had bijna helemaal teniet gedaan door de vele niet-westerse culturen in Nederland. Het heeft er voor gezorgd dat al minstens 1 miljoen allochtonen Nederlandse staatsburgers helemaal niks heeft met de joods-christelijk en humanistische cultuur hebben, diezelfde cultuur die onze samenleving naar het hoogst denkbare sociale en ook technologische niveau heeft weten te brengen, de Allochtonen die deze normen en waarde van onze cultuur langs zich neerleggen en volgen veelal een leven in hun eigen ‘subcultuur’ met hun eigen normen en waarden, niet zomaar een subcultuur, maar een subcultuur die op het moment als de omstandigheden er naar zijn en de ruimte krijgt, kan opleven als nooit tevoren. Deze cultuur kan sterker opleven, omdat zij wordt gevoed door de heimwee en afgesneden zijn, omdat zij zich bewuster is van haar kwetsbaarheid en on-duurzaamheid van hun cultuur. Cultuur is dus iets wat samenbindt, wat een volk tot een volk maakt, wat een land een natie doet zijn, wat de individuele Nederlander zich Nederlander doet voelen. Cultuur bindt mensen, maar onderscheidt en scheidt hen maar al te vaak van andere mensen, andere culturen, anderen landen en mogelijkheden. Ze is de bron van misverstaan, wat uiteindelijk kan leiden tot de verschrikkelijkste oorlogen en terroristische aanslagen zoals op 11 september 2001. Cultuur is dwingend en verleidend tegelijkertijd. Cultuur beperkt ons in ons denken en doen, maar daagt ons ook uit tot het leveren van prestaties. De economie en het sociale stelsel is gebouwd op de joods-christelijke en humanistische kernnormen en waarden. De joods-christelijke en humanistische cultuur is alles waar we voor staan in Nederland, hoe minder mensen zich deze kernnormen en waarden zich aantrekken, hoe minder draagvlak we hebben voor het sociaal stelsel en de rechtstaat die zijn gebouwd volgens deze normen en waarden. Het is daarom naar mijn mening van groot belang dat deze beschermd wordt, maar het is zinloos om een cultuur te beschermen als je een toestroom van anderen culturen in Nederland toelaat op grote schaal. Daarom ben ik het ook eens met de 5 jarige immigratiestop van niet-westerse immigranten. Deze cultuur staat recht tegenover de westerse cultuur. Zo zorgt de grote aantallen niet westerse immigranten, bewust of onbewust, voor het veranderen van onze cultuur. De enigste optie is dan een goed integratie beleid, maar deze faalt omdat de cultuur de identiteit van een volk is, maar ook van het individu. Dat verklaart de hardnekkigheid van een cultuur. En ligt het integratiebeleid een stuk complexer dan gewoon even een inburgeringcursus doen. Nogmaals, een cultuur is iets wat een volk bindt, valt dit weg dan valt de samenleving uiteen in verschillende stukken met verschillende waarden en normen.
Artikel 3: De wet van het spandoek
Bron: Elsevier nr:

Samenvatting:
De brand in het detentiecentrum op schiphol waarbij verschillende asielzoekers de dood vonden was aanleiding van een aantal protesten uit veelal de hoek van de krakers. Rita Verdonk (Minister van vreemdelingenzaken en integratie) werd verantwoordelijk gehouden voor dit drama. Leuzen zoals ‘Levend verbrand, Rita bedankt’ en ‘Rita Verdonk moordenaar’ waren geen uitzondering. De politie greep in door de spandoeken in beslag te nemen. De vraag die zich nu opdringt is vooral de vraag waar de grens ligt, en of Job Cohen, die de opdracht gaf tot in beslagname van de spandoeken, niet in strijd heeft gehandeld met de vrijheid van meningsuiting.

Eigen mening:
Wat hebben de meestal extreem linkse krakers toch met Rita Verdonk? Ze is constant het doelwit van de ketchup aanvallen en fluitconcerten van deze groep linkse activisten. Ze vinden Verdonk een racist wat nogal oppervlakkig is gedacht aangezien ze een witte Syriër even hard aanpakt als een donkere man uit Afrika. Na de brand in het detentie centrum op schiphol was het hek van de dam. Volgens de linkse activisten en linkse partijen was het een schandaal dat er brand kon uitbreken in het cellencomplex, en Verdonk kreeg de volle laag. Voormalig PVDA minister Jan Pronk en nog wel duizenden landgenoten wilde zelfs een aanklacht indienen wegens dood door schuld. Je moet maar durven, zeker toen vaststond dat de brand door een gedetineerde zelf is aangestoken. Het argument was vooral dat de brandveiligheid niet voldoende was in het complex. Maar wat heeft brandveiligheid nou met een brand te maken die gesticht is door een wanhopige asielzoeker die op het punt stond om uitgezet te worden. Dan kun je naar mijn mening nog zo goed het complex brandveilig maken maar als iemand expres zijn cel in lichte laaie zet is hier weinig tot niks tegen bestand. Wat moet had ze dan moeten doen? De gevangenen in een lege betonen cel laten overnachten, waarbij je 100% zeker bent dat ze geen brand kunnen stichten? Nee, dat mag niet, omdat deze mensen ook rechten hebben en een lekker warm matrasje moeten hebben om op te kunnen slapen en eventueel tabak om te ontspannen. Uit alleen al de rechten die deze mensen hebben is het bijna onmogelijk om de cel helemaal brandveilig te maken. En de reden waarom dit nog nooit eerder is gebeurt is, is namelijk omdat het pure zelfmoord is. En dan dringen de PVDA, SP en Groenlinks ook nog eens aan op een generaal pardon voor de vluchtelingen. Onjuist naar mijn mening vooral als je je bedenkt dat er tal van redenen en omstandigheden zijn waarom die personen daar zaten. Er zaten bijvoorbeeld ook bolletjesslikker en andere criminelen. Bovendien zetten personen die op het punt staan om te worden uitgezet alle middelen in om uitzetting te voorkomen, inclusief brand. Dit is naar mijn mening de reden om grote terughoudendheid te hebben bij het verlenen van enig collectief pardon. Dan nu terug naar het ware probleem, het gaat hier om het in beslag nemen van spandoeken met beledigende teksten. Het uiten van je mening kan naar mijn mening weinig kwaad bloed zetten, scherpe kritiek is zelfs welkom. Maar de linkse bewegingen protesteren niet, maar zijn uit op het beledigen en het zo zwart mogelijk maken van politici. Omdat deze, in de ogen van de extreem linkse krakers, een racist is en te vergelijken is met het Nazi regime. Dit is dan ook totaal onterecht aangezien Minister Verdonk is een zeer adequate bewindsvrouw, die de 'wet Cohen' (2001), anders dan haar reputatie wil, ruimhartig uitvoert. Meer dan de helft van de 26.000 'oude asielzoekers' heeft toestemming gekregen om hier te blijven. Zolang de wet niet luidt dat elke vreemdeling permanent onderdak moet krijgen, zullen er mensen zijn die na een faire procedure uit Nederland weg moeten. Er moet een wet komen die het beledigen van politici onmogelijk maakt, het hebben van kritiek en het protesteren tegen een beleid is welkom. Maar de politici bekogelen met taarten of ze vergelijken met een Fascistisch leiders moet strafbaar worden. Het is respectloos en laf wat ze doen, een politicus kan nooit met zulke mensen in debat gaan, dus zich ook niet verdedigen tegen dit soort uitspraken, die de onnozelheid en de naïviteit van deze organisaties en natuurlijk niet te vergeten de doorgeschoten idealistische denkbeelden die ze vertegenwoordigen weerspiegelen. En de linkse partijen doen gretig mee in dit hele spel van zwartmakerij en polariseren de sfeer alleen nog maar tussen deze groep. Een verbod op het beledigen van, zoals bij de politie het al verboden is om een ambtenaar te beledigen, politici en het stoppen van subsidie aan deze organisaties, als ze deze al krijgen van de overheid, aan deze organisaties.

Artikel 4: Vriendelijker gezicht
Bron: Elsevier nr 12, 2006

Samenvatting:
'Amerika is in oorlog.' Dat is het openingssalvo waarmee president George W. Bush zijn vorige week verschenen nationale veiligheidsstrategie inluidt. Zo'n document dient eens in de vier jaar te verschijnen. Ook in deze versie blijft de preventieve aanval tot de mogelijkheid behoren echter, de vergissingen die ze begaan zijn worden in dit document wel erkent. En er wordt meer de nadruk gelegd op het belang van samenwerking met bondgenoten. De toon van het uitgebrachte document heeft een beduidend minder agressieve toon dan het vorige uitgebrachte document vier jaar geleden. Zo is er niet langer spraken van een schurkenstaat, maar wordt er nu gesproken over probleemlanden, deze nieuwe aanpak weerspiegelt de nieuwe aanpak in de militair-politieke hoek.

Eigen mening:
De Verenigde Staten formuleerde in 2002 de Bush Doctrine, waarin zij zichzelf het recht geven een oorlog te mogen beginnen tegen een vijandige staat zonder zelf aangevallen te worden. Het bleek de opmaat naar de neergang van Saddam Huisseins Irak, niet gesteund door de VN, maar volgens Colin Powel gerechtvaardigd wegens de waarschijnlijkheid dat er massavernietigings wapens aanwezig waren. De oorlog was een succes, Bagdad viel al binnen 21 dagen. De echte problemen kwam erna: massavernietigings wapens werden nooit gevonden de kosten reizen de pan uit en de steun neemt gestaagd af. Het Amerikaanse volk heeft de steun allang opgegeven en zijn populariteit heeft een historisch dieptepunt bereikt. Het uitgebrachte document volgt in grote richtlijnen nog gewoon het beleid dat ze de afgelopen jaren ook hebben gevoerd alleen in minder agressieve vorm. Waarom blijft Bush dan vier jaar later, als ook nog eens blijkt dat het gevoerde beleid een ramp is, bij de herformulering van de veiligheidsstrategie, standvastig aan dezelfde principes vasthouden? Het argument dat ze gebruiken, is dat ze democratie over de wereld verspreiden. Democratische landen zouden elkaar niet aanvallen, aldus Bush. Waarom zou je wachten tot Iran werkelijk een nucleair wapen op Israël gericht heeft, als je dat ook voor kan zijn door ze nu een klap uit te delen? De Amerikaanse bereidheid unilateraal te werk te gaan, heeft er ook mee te maken dat de Verenigde Naties zelden in staat blijken daadkrachtig te werk te gaan. Velen zijn dan ook tevreden over de rol van Amerika als politieagent van de wereld en dat de enige supermacht op aarde bereid is offers te brengen om de veiligheid en vrede te bevechten. En als op de langere termijn de oorlog in Irak succesvol blijkt, zou dat een enorm succes blijken voor de Bush Doctrine. Bush gokt op het laatste lijkt wel, aangezien hij gewoon het huidige beleid in mindere agressieve vorm voortzet. Kortom: Amerika is op dit moment de politie agent van de wereld, en vult het gat waarbij de VN tekortschiet op. Maar voor hoelang? Amerika is op zijn retour als wereldmacht. De voorspellingen zijn zelfs dat China over 25 jaar Amerika op economisch en militair gebied heeft voorbijgestreefd. China die zeer zeker geen politie agent gaat spelen, en de democratie gaat verdedigen zal zich gedeisd houden. Zal de VN dan eindelijk daadkrachtiger te werk gaan, of moeten we nu het nog kan, Amerika zo veel mogelijk puin laten ruimen? Tijd zal het leren.

Artikel 5: Struisvogelpolitiek
Bron Elsevier nr 12, 2006

Samenvatting:
Als een volgend kabinet de vergrijzing serieus neemt, zal het moeten beginnen met bezuinigen. En fors. Die boodschap klonk vorige week luid door bij de publicatie van de nieuwste cijfers van het Centraal Planbureau (CPB) over de gevolgen van de vergrijzing voor de overheidsfinanciën. 'De voorzieningen zoals we die nu kennen, zijn op de lange termijn niet houdbaar,' zegt CPB-onderdirecteur Casper van Ewijk. Omdat de kosten voor zorg en AOW door de vergrijzing verder zullen stijgen, zal zonder maatregelen de Nederlandse staatsschuld uiteindelijk exploderen. Dat er ingegrepen moet worden, staat vast. 'De vraag is niet of, maar wanneer,' aldus Van Ewijk. Een pijnlijke boodschap voor politici. 'Ik vraag me af of het probleem zo groot is als het CPB doet voorkomen,' zei CDA-woordvoerder in de Tweede Kamer Frans de Neree tot Babberich in de Volkskrant. Hij ziet geen redenen voor extra maatregelen, omdat de kabinetsingrepen van de afgelopen jaren tot meer werkgelegenheid zouden leiden. De vraag die zich nu opdringt is, moeten we nu ingrijpen of zadelen we de volgende generatie op met deze schulden?

Eigen mening
Het einde van de overheidsbemoeienis is in zicht. De overheid moet zich terug trekken om financiële redenen, kortom: de verzorgingsstaat wordt afgebroken. De harde cijfers van het CPB spreken voor zich. Nederland is aan het vergrijzen, en dat in rap tempo. Het is een probleem dat steeds grotere vormen begint aan te nemen. Zadelen we de volgende generatie met dit probleem op of doen we er zelf wat aan? Ik ben van mening dat er nu meteen begonnen moet worden met het bezuinigen op de verzorgingsstaat, de belastingen verhogen is geen optie. Verder moet de arbeidsparticipatie omhoog, dit alleen al om de ‘ouderen’ langer bezig te houden en ze later van hun pensioen te laten geniet. De PVDA kwam met een voorstel om de AOW te fiscalisering. Rijken ouderen moeten hierdoor meebetalen aan het staatpensioen. Typisch weer een idee van de PVDA, wil je namelijk de mensen met geld wegjagen naar buurlanden zoals België, waar het fiscaal sowieso al beter toeven is. Dan moet je vooral de oudere rijken laten meebetalen aan de staatspensioen. Deze mensen hebben hun hele leven misschien hard gewerkt voor het geld, en worden vervolgens gestraft omdat de overheid geen zin heeft om te bezuinigen. De afbraak van de verzorgingsstaat zal er denk ik toe leiden dat we terug keren naar een gezinsleven. Eigen verantwoordelijkheid wordt weer de norm. De ouderen zullen thuis weer verzorgd worden. Ook al is er veel discussie wat we moeten bezuinigen op de verzorgingsstaat en toch zie je dat de overheid nog meer taken over gaat overnemen. Voorbeeld is de kinderopvang, iets dat ouders zelf oplosten, wordt langzamerhand een overheidstaak. De verzorgingsstaat heeft veel invloed op de maatschappij, oma werd in een verzorgingshuizen opgevangen en verzorgd, en niet meer door haar familie en kinderen. De verzorgingsstaat heeft er toe geleid dat in de afgelopen decennia er een desintegratie plaatsvond van families. Familieleden vinden elkaar doorgaans niet meer of minder aardig dan vrienden. Ze onderhouden alleen maar contact met elkaar om emotionele en economische redenen. Het heeft grote invloed gehad op de individuele maatschappij zoals we hem nu kennen. Er moet zo veel mogelijk uit het publieke domein gehaald worden, hiermee moeten we door blijven gaan totdat het financiële gat voor de toekomst gedicht is. Misschien zijn de meevaller van Gerrit Zalm een idee om alvast de staatsschuld te verkleinen en zo de schulden voor de volgende generatie te verkleinen.

Artikel 6: rijden op atoomkracht
Bron Elsevier nr 7, 2006

Samenvatting:
Waterstof is de ideale opvolger van waterstof, dat komt omdat het verbranden er van niets minder dan schoon water produceert. Echter, waterstof wordt op dit moment wel gerekend tot een fossiele brandstof, aangezien het voor 96% uit fossiele brandstof wordt gemaakt. De ironie schuilt erin dat waterstof de afgelopen jaren is omhelsd door allerlei organisaties die fel tegen kernenergie zijn. Om een voorbeeld te geven, het blad Ode, boegbeeld van idealistisch en zweverig Nederland, publiceerde in september 2003 een ware lofzang op de waterstofeconomie. De makers van het blad realiseerden zich waarschijnlijk niet dat ze daarmee de terugkeer van kernenergie bespoedigden. Waterstof kan in de toekomst worden geproduceerd met behulp van het zogeheten thermochemische proces. Een kerncentrale levert warmte van een zeer hoge temperatuur, in de buurt van de 1.000 graden. Vervolgens zijn er diverse chemische methoden, bijvoorbeeld met zwavelzuur en jodium, om water om te zetten in waterstof en zuurstof, zonder dat daarbij CO2 vrijkomt. Dat is mogelijk door naast zo'n kernreactor een waterstoffabriek te bouwen. Conclusie: dankzij waterstof heeft kernenergie een stralende toekomst.

Eigen mening:
Als het aan PVDA en de natuur organisaties ligt komt er nooit een kerncentrale in Nederland. Vooral het aanhoudende verzet van greenpeace stoort mij erg. Door het ideologische verzet tegen kernenergie draagt Greenpeace er namelijk aan bij dat die o zo vieze steenkool terugkomt. Greenpeace was destijds fel tegen het dumpen van het olieplatform Brent Spar, maar liet een eigen schip wel in de oceaan afzinken. En afgelopen jaar kreeg de organisatie een bekeuring omdat een schip tijdens het actievoeren een prachtig koraalrif aan gruzelementen voer. De kaarten klopten niet, zo was het verweer. Een groter probleem is de dubbele moraal van deze zogenaamde milieubeschermers. We moeten onafhankelijk worden van fossiele brandstof dit bereiken we alleen door meer onderzoek te doen en meer kerncentrales te bouwen. Het argument van de PVDA dat de kerncentrales niet veilig zijn is onjuist, de kerncentrales van de zogenaamde generatie 4 zijn zo goed ontwikkeld dat er geen ramp meer kan ontstaan. Het is naar mijn mening niet de kerncentrale die onveilig is maar de omgeving waarin het gebouwd wordt. De dreiging van terrorisme is een veel reëler dan dat iemand een fout maakt in de kerncentrale zelf. Daarom ben ik voor het bouwen van kerncentrales. En nu maar hopen dat er geen linkse regering komt.
Artikel 7: Beter dan Kyoto
Bron Elsevier nr 13, 2006

Samenvatting:
Vijf landen hebben een alternatief voor Kyoto ontwikkeld. Dat is nog eens goed nieuws. Het in de Japanse plaats gesloten verdrag beoogt om de klimaatverandering terug te dringen door de uitstoot van het broeikasgas CO2 te beteugelen. Maar niet iedereen is het er over eens dat het ook echt door de CO2 uitstoot komt. Kortom, Kyoto is een doodlopende steeg, we kunnen het geld beter ergens anders in steken.

Eigen mening:
Kyoto is onzin naar mijn mening. De regering vaart blind op het KNMI. Ten onrechte naar mijn mening, het zijn namelijk ambtenaren en geen wetenschappers. Ook de klimaatkunde staat nog in zijn kinderschoentjes, het blijkt dus dat we pas 10% van het klimaat begrijpen. Neem nou de rol die de zon speelt in het aardse klimaat. Daar hebben ze bij het KNMI bijna helemaal geen kennis over. Ook ogenschijnlijk simpele zaken als wat wolken doen. Daarbij komt dat de onderzoekers te weinig onderzoeken. Klimaatonderzoekers zijn verliefd op computermodellen. Ze zitten dag in, dag uit achter de computer en denken dat ze zo het klimaat bestuderen, er wordt in de praktijk dus niks gemeten. Omdat de klimatologie maar 10 procent van het klimaat begrijpt, is het volgens mij absurd om door middel van het Kyoto-protocol een 'klimaatbeleid' te voeren, en zo de hele economie op de schop te gooien. Dat doe je als je beperkingen stelt aan de uitstoot van fabrieken, die zullen genoodzaakt zijn om minder te produceren om zich aan de regeling te houden. Okay, er zal wel enige klimaatverandering optreden door het broeikaseffect, maar het is onbekend hoe deze door de mens veroorzaakte opwarming zich verhoudt tot de opwarming die de tegenwoordig uiterst actieve zon veroorzaakt. Ook is het de vraag of een beetje opwarming zo slecht is. Het klimaat verandert altijd al. De planeet, de natuur en de mens zo is het altijd geweest. Bovendien is het doodzonde van al die miljarden euro's om via Kyoto te proberen een eventuele opwarming van het klimaat tegen te gaan. Het klimaat is geen auto die je naar de Kyoto-garage kunt brengen voor een grote beurt. Met dat geld kun je veel dringender problemen aanpakken. Zoals de strijd tegen aids of kanker, hier zal het geld beter besteed zijn. Kyoto veroorzaakt ook nog eens een gigantische bureaucratie, Al die ambtenaren die turven hoeveel CO2 welk land uitstoot en met welke landen er wordt geruild. Naar de recente klimaatconferentie in Montreal zijn tienduizend man gegaan. Die hebben allemaal tienduizend kilometer gevlogen en logeren in vijfsterrenhotels. Is dat dan goed voor het milieu? Naar mijn mening moet er eerst meer onderzoek gedaan worden naar het klimaat en de functie van de zon in dit alles. En klimatologie moet weer een wetenschap worden, er moeten echte wetenschappers onderzoek doen naar het klimaat en geen ambtenaren die alleen maar computermodellen bekijken. Voor de verder rest weet niemand waardoor de aarde opwarmt, dus schap het kyoto verdrag af en besteed het geld aan onderzoek naar dingen waar wel wel verstand van hebben, en op het punt staan een oplossing voor te zoeken, zoals AIDS. Tijd zal het leren.

Artikel 8: Europa’s vele stemmen
Bron: Elsevier nr: 10, 2006

Samenvatting:
De wereldwijde rel rond de Deense Mohammed-cartoons zette Europa onder zware druk. Hoe te reageren? Net als bij andere belangrijke kwesties op het terrein van buitenlandse beleid bleek dat erg ingewikkeld: veel verschillende opvattingen. 'Het gemeenschappelijk beleid van de EU heeft een polyfoon karakter.' Ze proberen een lastige truc uithalen. Namelijk, zowel de 'Europese waarden' van vrije meningsuiting, persvrijheid en godsdienstvrijheid verdedigen, als begrip te tonen voor de woede van de gekwetste moslims en daardoor de schade te beperken, zodat in en buiten de EU moslims en niet-moslims met elkaar in gesprek kunnen komen, of blijven.

Eigen mening:
Kennelijk vormen terroristen die onschuldige mensen vermoorden en daarbij 'Allah is groot en Mohammed is zijn profeet' brullen, geen belediging van de Islam, maar tekenaars die dit barbaarse voorval in een schetsje uitbeelden, wel. Je mag het niet hardop zeggen, maar het is wel waar. De islam vertoont veel kenmerken van achterlijkheid. Er worden in het Midden-Oosten schokkend weinig boeken en kranten gelezen, de Turkse schrijver Orhan Pamuk moet spitsroeden lopen, in menig land leidt zelfs het bezit van het klassieke Arabische meesterwerk Duizend-en-een-nacht tot gevangenisstraf en het percentage analfabeten is in de islamitische wereld schrikbarend hoog. Wetenschap en technologie stellen weinig tot niets voor. Sterker, in menig Arabisch land zitten wetenschappers achter de tralies en islamitische studenten biologie aan de Vrije Universiteit in Amsterdam willen niets weten van de evolutietheorie. Tevens beweren veel goedwillige Islamieten dat Islam 'vrede' betekent, maar het woord betekent letterlijk 'onderwerping' en de vrede die bedoelt wordt, is de vrede die zal ontstaat als de islamitische revolutie wereldwijd, met toepassing van geweld, is geslaagd. Hieruit blijkt dus dat als je de Koran maar op de juiste manier interpreteert dat je vanzelf een afkeer krijgt van alles wat niet in de Islam gelooft, en hierdoor kun je dus niet de cartoonisten de schuld geven van dit alles, zoals veel mensen doen, maar de Islam zelf. En heeft het weinig zin om met de Islam hierover in conclaaf te gaan.


Artikel 9: Internet is virtueel trainingskamp
Bron: www.elsevier.nl

Samenvatting:
Het internet wordt steeds vaker gebruikt voor de werving en instructie van Nederlandse moslimstrijders, en de terreurdreiging in Nederland komt vooral van eigen bodem. Dat concludeert de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) in het rapport 'De gewelddadige jihad in Nederland, actuele trends in de islamistisch-terroristische dreiging' die ze afgelopen week naar de Tweede Kamer zond. Hierin wordt aandacht gevraag voor het toenemende radicalisering van de jeugd, en dit met behulp van het internet. De vraag is nu: hoe op te treden?

Eigen mening:
Het terrorisme is terrein aan het verliezen in europa. Ze kunnen namelijk niet zomaar meer hun gang gaan met het ronselen van jongeren. Maar het probleem verplaats zich gewoon naar het internet blijkt uit een onderzoek van de AIVD. Als dit het geval is dan moet er naar mijn mening een strenge beleid gevoerd worden op het ronselen van jongeren op het internet. Het beleid met betrekking tot het organiseren van terroristische acties is aangescherpt. Je kunt namelijk nu opgepakt en veroordeelt worden als je alleen al plannen hebt om een terroristische actie te beramen. Nu is het tijd voor de tweede stap, namelijk een wetgeving op het gebied van internetterrorisme en een daadkrachtig beleid. Hierbij kun je denken aan het uitbannen van de betreffende sites en geen straffen voor het bezoeken van de sites, maar het deelnemen aan deze sites. Hou het vooral simpel, zo bevorder je het juridisch proces alleen maar. De eerste stap is gemaakt, kijk maar naar de Hofstadgroep die voor een geruime tijd in de cel verdwijnen, nu moeten we dit beleid uitbouwen en doorzetten.

Artikel 10: Rekenkamer geeft goede voorbeeld
Bron: www.elsevier.nl

Samenvatting:
Na alle ophef over de topinkomens van ambtenaren is er sinds 1 maart een wet van kracht, genaamd wet openbaartopinkomen. Alle topinkomens boven een bepaalde grens die worden betaald uit de publieke middelen dienen openbaar te zijn. De grens is gelegd bij € 185.000, een gemiddeld minister salaris. De wet moet er voor zorgen dat de hoge lonen in de (semi) en publieke sector aan banden te leggen.

Eigen mening:
Het is naar mijn mening overbodig om bepaalde inkomens boven een bepaald niveau openbaar te maken. Wat willen ze hier mee bereiken? Dat mensen ophef gaan maken over een inkomen van een topambtenaar en zo het debat afdwingen waardoor er op het salaris wordt gekort? Het zijn niet voor niks ‘topambtenaren’ het zijn mensen die bekwaamd zijn in wat ze doen, het zijn mensen die weten waar ze het over hebben. Kortom het zijn mensen die op hun plaats zijn en van groot belang zijn voor de maatschappij. Door het almaar hoger wordende salaris aan banden te leggen, jaag je veel topbestuurders het bedrijfsleven in. Hier liggen de salarissen vele malen hoger en wordt je er niet op aangekeken als je een aardige boterham verdient. En is er wel eens over het feit nagedacht dat, als we topambtenaren het bedrijfsleven in jagen, dat er een schaarste ontstaat onder topambtenaren deze zullen dan op een anderen manier wel gecompenseerd worden doormiddel van een extra duren auto of appartement van de staat. Er zijn topbestuurders nodig, heb je deze niet dan is de kans op blunders en foute beslissingen alleen maar groter en zullen de maatschappelijke kosten, door de onbekwaamdbaarheid van de ambtenaar, vele male hoger zullen uitvallen dan een gemiddeld top salaris. Ervaring loont, alleen zit hier wel een prijskaartje aan. Deze manier van werken en zakendoen is heel normaal in het bedrijfsleven, voor kwaliteit betaal je nou eenmaal. Wouter Bos wil, als hij premier wordt, gaan bezuinigen op salarissen van ministers en topambtenaren, hij zegt naar dat hij wel genoeg heeft verdient de afgelopen jaren. Ja hij wel, maar de volgende generatie topbestuurders moeten nog hun vermogen opbouwen en zullen daarom eerder voor multinational gaan werken dan bij de overheid als dit beleid wordt doorgezet. Bij een ‘topambtenaar’ hoort ook een ‘top’ salaris naar mijn mening.

'De armoede is toegenomen,' wierp interviewer Peter van Ingen (VPRO) premier Jan Peter Balkenende (CDA) twee dagen voor de gemeenteraadsverkiezingen voor de voeten in het tv-programma Buitenhof. 'De voedselbanken zijn er niet voor niets. Wouter Bos kritiseert u ook op dat punt.' Balkenende kon praten wat hij wilde, maar de interviewer was niet te vermurwen: waar was het CDA met zijn schilden voor de zwakkeren?
Interviewers als Van Ingen - hij is bepaald niet de enige - hebben in de weken voorafgaand aan de gemeenteraadsverkiezingen in alle toonaarden de oppositie gevolgd in de suggestie dat de armoede in Nederland schrikbarend toeneemt en dat de voedselbanken het zichtbare bewijs zijn van het asociale beleid van het kabinet-Balkenende.
Van de Socialistische Partij is het niet zo vreemd dat die schermt met massale armoede in Nederland - die partij doet dat al zo lang ze bestaat. Voor GroenLinks geldt dat tot op zekere hoogte ook. Veel opmerkelijker was het dat PvdA-leider en kandidaat-premier Wouter Bos de voedselbanken bijkans tot inzet van de raadsverkiezingen maakte, daarbij schrille woorden gebruikte en weinig belangstelling had voor de feiten.
'Vernederend,' vond Bos het in het TweeVandaag-verkiezingsdebat, 'voor de mensen die ervan afhankelijk zijn.' En 'beschamend' vond hij het, dat er 'in een rijk land' voedselbanken voorkomen. En dat Balkenende dat niet wilde erkennen, vond hij getuigen van een gebrek aan 'compassie'.
Het is een feit dat het aantal voedselbanken in enkele jaren gegroeid is tot een kleine dertig en dat er nu zo'n achtduizend huishoudens gebruik van maken. Maar is de populariteit van de voedselbank wel een juiste indicator van de veronderstelde toename van ernstige armoede in Nederland?
Uit de feiten blijkt dit vooralsnog niet. Wat we in Nederland 'armoede' noemen, wordt gerelateerd aan het hebben van 'een laag inkomen', en volgens de aangehouden definitie leeft iedereen met een bijstandsuitkering of net daarboven in armoede. Maar volgens diezelfde definitie is het percentage Nederlanders dat in armoede leeft de afgelopen zeven jaar nu juist scherp gedaald. In 1998, in de hoogtijdagen van het tweede paarse kabinet, toen de economie en de werkgelegenheid groeiden en bloeiden, moest 15 tot 16 procent van de huishoudens het met een laag inkomen zien te redden, terwijl dat vorig jaar was gezakt tot 10,5 procent.
Ook andere cijfers geven Bos ongelijk. Het inkomen van de minima is niet gezakt ten opzichte van het gemiddelde ('mediane') inkomen van alle Nederlanders, maar is sinds het paarse hoogtij-jaar 2000 vrijwel gelijk gebleven, zo berekende het Centraal Bureau voor de Statistiek. Hun inkomensachterstand bleef ook nagenoeg ongewijzigd. Minima voelen zich ook niet armer. Sterker nog: het verschil tussen wat ze nodig denken te hebben en wat ze kunnen besteden, is sinds 2000 gezakt van 6 procent naar 2 procent. Ook het aantal uitkeringen is, althans tijdens de recente groei van de voedselbanken, helemaal niet toegenomen. Het aantal WAO-uitkeringen, bijstandsuitkeringen en WW-uitkeringen nam het afgelopen jaar af met in totaal negentigduizend.
Wat de afgelopen jaren wel is toegenomen, is het aantal mensen dat zich in de schulden stak en daar niet meer uitkomt. Lenen wordt steeds vanzelfsprekender. Maar is dat een teken van armoede? Het toegenomen gemak waarmee burgers schulden aangaan, is moeilijk het kabinet aan te wrijven. Dat de voedselbanken zo'n succes zijn, zit vooral in het feit dat ze er nu wel zijn en vijf of tien jaar geleden nog niet.
Het idee voor die uitdeelpunten dateert van 1999, toen het Rotterdamse echtpaar Clara en Sjaak Sies naar buitenlands voorbeeld op het idee kwam om producten met een drukfout op het etiket of waarmee een andere kleinigheid mis is, in te zamelen en weg te geven. Vijf jaar geleden, toen de economie nog steeds bloeide, begonnen ze ermee. Bedrijven vinden het sympathiek en soms ook handig om hun spullen niet domweg te vernietigen, maar aan minder draagkrachtigen ten goede te laten komen.
In het hele land vond het echtpaar Sies navolging, vaak bij helpers van asielzoekers en bewogen kerkgangers. Soms zijn voedselbanken een initiatief van de kerken zelf. Politieke partijen, vooral de SP, maar bijvoorbeeld ook de ChristenUnie, associeerden zich ermee en zorgden in diverse gemeenten voor overheidssteun voor de voedselbanken.
Een opmerkelijke dwarsverbinding tussen politiek en voedselbank doet zich bijvoorbeeld voor in Amsterdam-Zuidoost. Daar poogde de ChristenUnie dit jaar eindelijk eens een zetel in de deelraad in de wacht te slepen door de lokale voedselbankoprichtster Regina Mac-Nack tot boegbeeld van de campagne te maken.
Pikant genoeg was in Zuidoost niet Balkenende het mikpunt, maar de in Amsterdam traditioneel almachtige PvdA. Regina Mac-Nack: 'De PvdA is al jarenlang aan de macht en het aantal voedselbanken neemt alleen maar toe.' In haar voedselbank glorieert dus niet de PvdA, maar de ChristenUnie. Het uitdeelpunt brengt, zeer tot genoegen van Regina Mac-Nack, de begiftigden bovendien tot haar geloof.
'Soms neemt een moslim mij apart in een hoekje en zegt: Regien, bid met mij, want die Jezus van jou, die doet volgens mij meer,' vertelde ze Het Parool. 'En dan bid ik met hem mee, want het is niet gemakkelijk om een moslim tot het geloof te brengen.'
Kader bij artikel:
IN DE SCHULDEN
Een aantal kenmerken van voedselbankklanten
87% doet geen moeite voor werk
84% krijgt maatschappelijke hulp
83% heeft schulden
64% laat zich daarbij niet helpen
80% gebruikt aftrek bijzondere uitgaven niet
72% heeft uitkering, vooral bijstand
71% maakt geen gebruik van bijzondere bijstand
65% maakt geen gebruik van kwijtschelding lasten
26% klaagt over gemakkelijk krediet
Meer dan de helft is allochtoon

De Europese Unie saneren, een referendum over de euro, belastingverlaging, directe democratie van premier tot po-litiechef en, niet in de laatste plaats, de Grondwet op de schop. Dat zijn de belang-rijkste punten van het programma Klare Wijn waarmee Geert Wilders met zijn Partij voor de Vrijheid de verkiezingen voor de Tweede Kamer in 2007 in gaat.
Het opzienbarendst is zijn voorstel artikel 1 van de Grondwet te schrappen, het non-disriminatiegebod. In plaats daarvan moet een artikel komen over de culturele identiteit van Nederland. Zo'n grondwetsartikel is volgens Wilders nodig nu in Nederland een miljoen moslims wonen. 'We moeten van onze iden-titeit geen academische kwestie maken, maar die vastleggen en verdedigen,' staat in het plan van Groep Wilders/Partij voor de Vrijheid.
Het kamerlid van de eenmansfractie wil dat de joods-christelijke en humanistische traditie als dominante cultuur in een nieuw artikel 1 van de Grondwet is vastgelegd. Het bestaande artikel, dat discriminatie wegens godsdienst, levensovertuiging, politieke gezindheid, ras, geslacht of welke grond ook verbiedt, moet ervoor wijken.
Toen Pim Fortuyn in 2002 in de Volkskrant hetzelfde artikel ter discussie stelde, was Nederland te klein. Wilders wijst erop dat het Fortuyn destijds vooral te doen was om de vrijheid van meningsuiting. 'Fortuyn vond dat alles gezegd moest kunnen worden. Waar het mij om gaat, is dat wij niet in staat zijn om te benoemen wie wij zijn. We relativeren onze eigen cultuur. Daarom hebben we geen antwoord op vragen over integratie, immigratie en de problemen met de multiculturele samenleving. We draaien om de hete brij heen, omdat we niet trots durven zijn op wat we zijn. Daarom zeggen wij: laten we het benoemen en opschrijven in de Grondwet.'
Zover is nog geen Nederlandse politicus gegaan. Voormalig CDA-leider Jaap de Hoop Scheffer be-toogde dat de joods-christelijke en humanistische traditie de dominante cultuur is, maar kwam nooit met een plan om dat constitutioneel vast te leggen. CDA-premier Jan Peter Balkenende deed daartoe een (vergeefse) poging bij de Europese Grondwet. Ook toenmalig VVD-leider Frits Bolkestein hamerde op de dominantie van de joods-christelijke en humanistische tradities. Maar toen hij naar Europa vertrok, nam niemand in zijn partij zijn gedachtegoed over. Ex-VVD'er Wilders gaat verder door te pleiten voor een grondwetswijziging. Wilders attaqueert in zijn plan 'de politieke kaste die met zichzelf bezig is'. Hij ontvouwt zijn plannen om 'van Nederland weer een trots, zelfbewust land te maken, met sterke burgers, hechte gezinnen, goed onderwijs, een kleine, weerbare overheid en sterke economie'.
De veelvuldig bedreigde politicus blijft pleiten voor ingrijpende maatregelen om een einde te maken aan de volgens hem falende integratie van migranten. Toen hij eerder opperde om recidivisten van geweldsmisdrijven met een dubbele nationaliteit hun Nederlands paspoort af te nemen, werd hem verweten dat dit in strijd is met de Grondwet. Want: geweldplegers met alleen een Nederlands paspoort zouden niet kunnen worden uitgezet. Zo'n ongelijke behandeling is strijdig met de Grondwet.
Hetzelfde krijgt Wilders te horen als hij een hoofddoekverbod bepleit. Want dan zou het keppeltje ook verboden moeten worden. Wilders: 'We lijden aan een gelijkheidssyndroom waardoor we de maatregelen die nodig zijn, niet kunnen nemen. Maar de problemen rond criminaliteit, werkloosheid, taalbeheersing, huiselijk geweld, zijn reden genoeg om groepen anders te behandelen. Niet-wes-terse allochtonen zijn vier, vijf keer zo vaak vertegenwoordigd in al die statistieken.' Ook op een ander punt zit artikel 1 van de Grondwet Wilders in de weg. Namelijk bij zijn pleidooi om immigratie van niet-westerse migranten vijf jaar stop te zetten. 'Dan wordt me gevraagd waarom die stop niet zou moeten gelden voor westerse migranten. Dan zeg ik: omdat we daar nooit problemen mee hebben.' Gelijkheid kan volgens hem pas als alle moslims in Nederland de spelregels van de democratie respecteren en 'gaan inzien hoeveel beter af zij zijn wanneer zij zich aan hun vermeend achtergestelde positie ontwor-stelen door te kiezen voor de westerse waarden en normen.'
Wilders is niet bang om net als Fortuyn te worden weggehoond onder verwijzing naar de Tweede Wereldoorlog - zoals in de befaamde 'Anne Frank'-verwijzing van oud-D66-leider Thom de Graaf. Wilders: 'Dat laat ik van me afglijden. Mijn standpunt vloeit voort uit eerder ingenomen stellingnames.'
Wilders wordt verweten dat hij polariseert. 'Ik probeer niet te polariseren, maar op te komen voor een Nederland zoals velen dat het liefst zien. Van dynamiek. Niet van minimalisme, onbehagen en besmuikt doen over wie we zijn.'
Kader bij artikel:
DE KLARE WIJN VAN GEERT WILDERS
Geert Wilders neemt met de Partij voor de Vrijheid deel aan de kamerverkiezingen in 2007. Het plan Klare Wijn bevat tien punten voor het verkiezingsprogramma. In Een Nieuw-Realistische Visie op politiek en samenleving geeft hij oplossingen voor wat hij noemt 'de aangetaste liberale democratie'.
Voor Wilders' plannen: www.elsevier.nl/Grondwet

Dat spandoeken met de teksten 'Rita Verdonk moordenaar' en 'Levend verbrand, Rita bedankt' van Amsterdamse kraakpanden werden verwijderd: advocaten, hoogleraren en politici spraken er schande van. 'Dit optreden van de politie is wel de grofste beknotting van het vrije woord in de Europese Unie in de afgelopen twintig jaar,' zei advocaat Marq Wijngaarden in de Volkskrant. Ook het P-woord viel: volgens sommige krakers is Nederland door het ingrijpen van burgemeester Job Cohen (PvdA) en zijn politieambtenaren verworden tot een politiestaat.
Het ligt genuanceerder. Natuurlijk, er bestaat een censuurverbod, dat ook geldt voor politieke leuzen en spandoeken. Maar dat is niet absoluut. Wanneer tijdens een demonstratie strafbare teksten (racisme, smaad, belediging) worden gescandeerd, mag de politie ingrijpen. De vrijheid van meningsuiting kent grenzen.
Anders dan de schandesprekers rond de Amsterdamse kraakbeweging insinueren, worden er regelmatig spandoeken in beslag genomen of verwijderd op last van de politie. Kritische spandoeken tegen het koningshuis ('Herdenk ook de doden van Zorreguieta') en antisemitische spandoeken tijdens een pro-Palestina-betoging blijken bijvoorbeeld tot ingrijpen te leiden.
Ook een spandoek als 'Rudolf Hess, martelaar voor de vrede' tijdens een verijdelde betoging van neonazi's in het Limburgse Echt (augustus 2000) werd in beslag genomen. Dat met uitzondering van een groot aantal staatsrechtsgeleerden niemand zich daar in het verleden druk over maakte, doet vermoeden dat bij de huidige hoeders van het vrije woord sprake is van een vleugje selectieve verontwaardiging.
Terug naar Amsterdam. Op basis van de Gemeentewet mogen burgemeesters 'overtredingen van wettelijke voorschriften die betrekking hebben op de openbare orde' beletten of beeindigen. Na contact met het Openbaar Ministerie was Cohen van mening dat de krakersleuzen in strafrechtelijke zin smaad betekenen.
'Voor de tekst "Rita Verdonk moordenaar" kun je dat misschien verdedigen,' zegt Aernout Nieuwenhuis, universitair hoofddocent staatsrecht aan de Universiteit van Amsterdam. 'Maar het weghalen van een spandoek met de tekst "Levend verbrand, Rita bedankt" is disproportioneel.'
Smaad betekent iemand valselijk beschuldigen van feiten. Uitspraken van het Europese Hof voor de Rechten van de Mens, die rechtstreeks invloed hebben op Nederlandse rechtspraak, zeggen dat politici een grote mate van tolerantie moeten opbrengen voor politieke kritiek en maken bij smaad onderscheid tussen feitelijke beweringen (waarvoor bewijs kan worden gevraagd) en waardeoordelen (waarvoor men geen bewijs kan verlangen). In de praktijk is het vaak lastig een feitelijke bewering te onderscheiden ?van een waardeoordeel, maar 'Rita Verdonk moor-denaar' kan een voorbeeld van een bewering zonder bewijs worden genoemd. Want hoe hard de belangenbehartigers van ?de zieligheidsindustrie ook roepen, Verdonk heeft de brand niet zelf aangestoken. 'Levend verbrand, Rita bedankt' daarentegen lijkt eerder een waardeoordeel en daarom geen smaad.
'Voor burgemeester Cohen speelde naast smaad ook de context,' zegt zijn woordvoerder Mirjam Otten. Met context bedoelt Otten de bedreigingen aan het adres van Rita Verdonk. In de dagen voorafgaand aan de krakersprotesten in Amsterdam leefden ook de Amsterdamse bestuurders in de veronderstelling dat er was geschoten op de werkkamer van de minister voor Vreemdelingenzaken, waardoor opruiende teksten over Verdonk extra kritisch werden bekeken.
'Het Europese Hof heeft geoordeeld dat in een klimaat waarin mensen worden bedreigd, uitlatingen in een ander licht kunnen komen te staan,' zegt Nieuwenhuis. 'Maar als kritiek niet meer mogelijk is, enkel omdat politici worden bedreigd, dan zijn we te ver van huis. Deze teksten waren geen oproep tot geweld.'
In hetzelfde weekend dat Amsterdamse politieambtenaren spandoeken verwijderden, werd bij het Amsterdamse poppodium Paradiso door een groep activisten geprotesteerd als 'Rita Jugend'. 'Waarschijnlijk kan dit niet door de beugel,' zegt Nieuwenhuis. 'Vergelijkingen met Hitler en fascisten liggen in Nederland juridisch gevoelig.' Vreemd genoeg werden de activisten door de Amsterdamse politie ongemoeid gelaten.
Volgens Cohen zouden agenten hun smakeloze teksten over het hoofd hebben gezien. Moeilijk te geloven, omdat op televisie was te zien hoe een agent oog in oog staat met het actievolk. In het recente verleden waren burgemeesters wel erg gretig om onsmakelijke spandoeken met swastika's en runentekens af te nemen van extreem-rechtse lieden. Maar de woordvoerder van de Amsterdamse politie bezweert dat de agenten de activisten niet bewust hun gang hebben laten gaan. 'Misschien is er wel een generatie politieagenten ontstaan die niet onmiddellijk een verband legt met de Tweede Wereldoorlog.'
Kader bij artikel:
KORT GEDING TEGEN COHEN
Naar aanleiding van het verwijderen van de spandoeken met de teksten 'Rita Verdonk moordenaar' en 'Levend verbrand, Rita bedankt' in opdracht van burgemeester Job Cohen (PvdA), heeft de Amsterdamse gemeenteraad een feitenonderzoek ingesteld. Krakers hebben een kort geding aangespannen tegen onder meer de staat en Cohen.

Als een volgend kabinet de vergrijzing serieus neemt, zal het moeten beginnen met bezuinigen. En fors. Die boodschap klonk vorige week luid door bij de publicatie van de nieuwste cijfers van het Centraal Planbureau (CPB) over de gevolgen van de vergrijzing voor de overheidsfinancien.
De vooruitzichten zijn een stuk somberder dan in 2000, toen het CPB een soortgelijke studie deed. En ze laten aan duidelijkheid niets te wensen over. 'De voorzieningen zoals we die nu kennen, zijn op de lange termijn niet houdbaar,' zegt CPB-onderdirecteur Casper van Ewijk. Omdat de kosten voor zorg en AOW door de vergrijzing verder zullen stijgen, zal zonder maatregelen de Nederlandse staatsschuld uiteindelijk exploderen. Dat er ingegrepen moet worden, staat vast. 'De vraag is niet of, maar wanneer,' aldus Van Ewijk.
Voor de duidelijkheid: Nederland staat er minder slecht voor dan veel andere landen. Dat komt doordat Nederlanders de afgelopen decennia zelf ongeveer de helft van hun oudedagvoorziening bijeenspaarden via pensioenfondsen. De andere helft, de AOW, wordt opgebracht door werkende generaties. In landen als Duitsland, Italie en Frankrijk is het AOW-deel in de oudedagsvoorziening veel groter, en dat pakt slecht uit nu het aantal ouderen snel groeit en het aantal jongeren daalt.
Dat de buurman zieker is, betekent echter niet dat Nederland achterover kan leunen. Om het feest van de vergrijzing - we worden ouder en zijn langer gezond - niet op een financiele ramp te laten uitdraaien, moet het financieringstekort van de overheid een overschot worden, zo stelt het CPB. In 2011 is een structureel overschot - dat wil zeggen geschoond van conjunctuureffecten - nodig van 3 procent. Dat betekent dat het Rijk tegen die tijd zo'n 15 miljard euro minder moet uitgeven. Of, dat kan ook, de belastingopbrengsten moeten met 15 miljard euro omhoog.
Een pijnlijke boodschap voor politici. 'Ik vraag me af of het probleem zo groot is als het CPB doet voorkomen,' zei CDA-woordvoerder in de Tweede Kamer Frans de Neree tot Babberich in de Volkskrant. Hij ziet geen redenen voor extra maatregelen, omdat de kabinetsingrepen van de afgelopen jaren tot meer werkgelegenheid zouden leiden.
Dat is erg optimistisch. De Neree tot Babberich gaat er blijkbaar van uit dat de kabinetsmaatregelen de komende jaren 'vanzelf' de genoemde 15 miljard euro opleveren. Een fors bedrag. In het rapport van het CPB is al enigzins rekening gehouden met het kabinetsbeleid - de gedetailleerde sommen worden de komende maanden gemaakt - en daaruit blijkt volgens Van Ewijk dat de ingrepen van het kabinet-Balkenende nog onvoldoende zijn.
De nieuwe berekeningen van het CPB pakken minder gunstig uit dan die in 2000. Dat komt doordat het CPB inmiddels met een lagere rente rekent: 3 in plaats van 4 procent. Daardoor vallen de veronderstelde rendementen van pensioenfondsen lager uit, en dus ook de belastinginkomsten over de toekomstige uitkeringen door die fondsen. Ook steeg de arbeidsparticipatie onder vrouwen minder dan het CPB in 2000 nog voorzag, en loopt de fiscus de komende jaren geld mis doordat de - aftrekbare - pensioenpremies de afgelopen jaren fors zijn gestegen als gevolg van de dalende beurskoersen. Het CPB verwacht dat die premies hoog blijven.
Een optimist zal zeggen: de rente is historisch laag, die gaat wel weer stijgen. Als dat zo is, zijn alle bezuinigingen en maatregelen inderdaad minder prangend. Maar daarop rekenen is gokken. Van Ewijk: 'Ook internationale organisaties als de OESO rekenen met een rente van 3 procent. Bovendien zullen we, juist vanwege de vergrijzing, de komende decennia veel blijven sparen. Dat houdt de rente laag.'
Het CPB biedt meer oplossingen dan bezuinigen of belasting verhogen. Zo helpt het om mensen langer aan het werk te houden. Als de AOW-leeftijd de komende 20 jaar in kleine stapjes wordt verhoogd naar 67 jaar, dan is volgens het CPB een overschot van 2,25 procent genoeg. En als daarbij ook nog de vrijstelling voor AOW-premie voor ouderen helemaal vervalt, zodat zij zelf gaan meebetalen aan de AOW, dan is een overschot van 1,5 procent al genoeg. Zie hier de speelruimte voor een volgend kabinet dat de vergrijzing serieus neemt.
De analyse is oud, en de oplossingen zijn ook al jaren bekend. Maar het is geen leuke boodschap. Politici willen er dan ook niet aan. De Neree tot Babberich niet, VVD-kamerlid Stef Blok evenmin. Zij zoeken de oplossing in een hogere arbeidsparticipatie van ouderen, vrouwen en allochtonen. Eerst moet iedereen maar eens tot zijn 65ste werken, vindt ook premier Jan Peter Balkenende.
Op zich een goed punt, aangezien slechts iets meer dan vier van de tien mensen tussen de 55 en 65 werken. Maar het is geen reden om niet nu al aan te kondigen dat, bijvoorbeeld, vanaf 2010 de AOW-leeftijd jaarlijks met een maand wordt verlengd, zoals in Duitsland en in de Verenigde Staten. Bo-vendien, stelt Van Ewijk: 'Een hogere arbeidsparticipatie lost niet het hele probleem op.' VVD'er Blok erkent dat en zegt bereid te zijn tot aanvullende bezuinigingen.
De PvdA ziet daar niets in. Ook wil die partij niet aan de AOW-leeftijd tornen. De PvdA is wel bereid tot fiscalisering van de AOW. Rijkere ouderen zouden dan moeten meebetalen aan het staatspensioen. Dat vindt ook D66, die de vergrijzing van alle politieke partijen nog het meest serieus neemt en tevens bereid is de AOW-leeftijd te verhogen.
Wachten met het nemen van maatregelen kan natuurlijk ook. Maar dat is onverstandig en de vraag is: waarop dan? Want met elk jaar uitstel wordt de rekening voor de (klein)kinderen groter. Het CPB becijferde dat, als er wordt gewacht tot 2040, de dan levende generaties jaarlijks 5 procent van het bruto binnenlands product - anno 2006 al zo'n 25 miljard euro - kwijt zijn om de schuld die hun voorouders nalieten in 35 jaar tijd af te betalen.
Economische groei biedt niet in alle gevallen soelaas. 'Alleen als die het gevolg is van een hogere arbeidsparticipatie,' zegt Van Ewijk. Zonder een hogere participatie betekent meer groei hogere lonen. Aangezien het niveau van uitkeringen, AOW en andere overheidsuitgaven gekoppeld is aan lonen en prijzen, loopt met de hogere groei ook het financieringstekort op. 'Groei doet dan precies het omgekeerde van wat je zou verwachten,' aldus Van Ewijk.
Het kabinet-Balkenende heeft de afgelopen jaren veel gedaan om de arbeidsparticipatie te bevorderen. Desondanks en ondanks bezuinigingen is van bestendige overheidsfinancien nog lang geen sprake.
Dat blijkt onder meer ook uit de manier waarop met de huidige meevallers wordt omgesprongen. Die zijn vooral te danken aan incidentele zaken als de hoge aardgasbaten (met dank aan de hoge olieprijs) en de lage rente. Dat laatste zorgt op de lange termijn voor problemen, maar betekent nu dat VVD-minister Gerrit Zalm van Financien goedkoop kan lenen. 'Als duurzame overheidsfinancien het uitgangspunt zijn, moet je die tijdelijke meevallers niet uitgeven, maar gebruiken om schuld af te lossen,' zegt Van Ewijk.
Maar Zalm heeft al een wensenlijstje van 4 miljard euro liggen en minimaal 1,5 miljard toegezegd voor cadeautjes aan de kiezer. Voor het kabinet is het immers oogstjaar.
Kader bij artikel:
FEEST OP DE ARBEIDSMARKT?
Esther van Rijswijk De gevolgen van de vergrijzing zullen leiden tot krapte op de arbeidsmarkt. Uit een vorige week verschenen studie van Wim Derks van de Universiteit Maastricht blijkt dat in delen van Nederland de beroepsbevolking al daalt. Door deze krimp zal de werkloosheid vanzelf oplossen, stelt Derks.Het Centraal Planbureau verwacht echter niet dat de vergrijzing op de lange termijn tot een hogere werkgelegenheid leidt. Door de krapte zullen de lonen stijgen. Maar die hogere lonen zijn alleen houdbaar als mensen hun geld waard zijn. Ofwel: als de arbeidsproductiviteit ook stijgt. Zo niet, dan kunnen bedrijven niet concurreren en gaan ze failliet. Op de arbeidsmarkt is de vergrijzing daarom alleen een feestje voor hogeropgeleiden en mensen die met hun vaardigheden en kennis een fors loon waard zijn.

Over waterstof bestaan veel misverstanden. Dat komt doordat het zo'n aantrekkelijke brandstof is. Het verbranden ervan levert niets meer en niets minder dan schoon water op.
Het lijkt dus de ideale opvolger van benzine en dieselolie. Bij auto's en vrachtwagens die op waterstof rijden, komt slechts een wolkje stoom uit de uitlaat. Dit is de reden waarom deze brandstof nu al een jaar of vijf veel enthousiasme losmaakt.
Er zit echter een gemeen addertje onder het gras.
Waterstof is immers geen energiebron als aardolie, aardgas, steenkool en uranium. Die kunnen worden gedolven, waterstof moet altijd worden gemaakt, althans op deze planeet (elders in het heelal is genoeg waterstof). Waterstof is dan ook een energiedrager en in wezen voorlopig zelfs een fossiele energiedrager.
Er wordt al veel waterstof gebruikt, vooral door de industrie. Waterstof is bijvoorbeeld nodig om uit zware aardolie lichte benzine te maken, en ook om zwavel en andere giftige stoffen uit aardolie te verwijderen. Verder wordt waterstof gebruikt bij de fabricage van kunstmest.
De behoefte aan waterstof stijgt voortdurend. Bij de overgang van hout naar steenkool naar aardolie naar aardgas is de industriele samenleving steeds meer waterstof gaan gebruiken. Zelfs los van een eventuele overstap van benzine naar waterstof als motorbrandstof zal de behoefte aan waterstof de komende tien jaar verviervoudigen.
Momenteel wordt 96 procent van alle waterstof uit aardgas geproduceerd. Daarmee is waterstof in feite een fossiele brandstof. Wel zijn er ook niet-fossiele manieren om waterstof te maken. De milieubeweging bijvoorbeeld heeft goede hoop dat waterstof met behulp van groene stroom kan worden geproduceerd. Zo kan water met behulp van elektriciteit worden gesplitst in waterstof en zuurstof. Dit proces heet elektrolyse en is op dit moment goed voor ongeveer 4 procent van de gebruikte waterstof.
De Amsterdamse waterstofbussen (lijn 35 en 38 in Amsterdam-Noord) bijvoorbeeld rijden op niet-fossiele waterstof. Het bedrijf HoekLoos maakt deze met behulp van groene stroom uit water. Volgens Hendrik de Wit van HoekLoos is de waterstof zuiver en betaalbaar. Wel maakt hij de kanttekening dat het slechts op kleine schaal zin heeft. 'Als alle Nederlandse bussen op waterstof zouden rijden, is waterstof uit aardgas veel goedkoper.'
Waterstof kan voor ongeveer 50 cent tot 1 euro per kilo uit aardgas worden gemaakt. Via elektrolyse is waterstof vier tot tien keer zo duur.
In de toekomst komen er ook andere manieren om goedkope niet-fossiele waterstof te produceren. Het meest intrigerend, en ironisch, is de aanpak met behulp van kernenergie.
De ironie schuilt erin dat waterstof de afgelopen jaren is omhelsd door allerlei organisaties die fel tegen kernenergie zijn. Om een voorbeeld te geven, het blad Ode - boegbeeld van idealistisch en zweverig Nederland - publiceerde in september 2003 een ware lofzang op de waterstofeconomie. De makers van het blad realiseerden zich waarschijnlijk niet dat ze daarmee de terugkeer van kernenergie bespoedigden.
Waterstof kan in de toekomst worden geproduceerd met behulp van het zogeheten thermochemische proces. Een kerncentrale levert warmte van een zeer hoge temperatuur, in de buurt van de 1.000 graden. Vervolgens zijn er diverse chemische methoden, bijvoorbeeld met zwavelzuur en jodium, om water om te zetten in waterstof en zuurstof, zonder dat daarbij CO2 vrijkomt. Dat is mogelijk door naast zo'n kernreactor een waterstoffabriek te bouwen.
Op papier lijkt deze methode zo aantrekkelijk dat menigeen verwacht dat de opmars van waterstof als groene-energiedrager de nucleaire renaissance zal versnellen. Het betreft overigens andere typen kerncentrales dan de huidige. Vooral de zogeheten vierde-generatiekernreactoren zijn zeer geschikt voor de productie van waterstof.
Even over de terminologie. De eerste generatie kernreactoren is van een jaar of veertig geleden. De meeste reactoren die er nu zijn, ruim vierhonderd, vormen de tweede generatie. Hier en daar, onder meer in Japan, zijn enkele reactoren in aanbouw die een stuk veiliger zullen zijn, de derde generatie. Deze zijn simpeler - ze hebben minder kleppen en leidingen - waardoor minder fout kan gaan.
Een aantal ontwerpen van de vierde generatie, die over een jaar of tien, vijftien op de markt zouden moeten verschijnen, heeft het voordeel dat ze 'inherent veilig' zijn: er kan geen ongeluk mee gebeuren. Als de koeling van de kernreactor wegvalt, smelt deze niet zoals ooit in Harrisburg en Tsjernobyl gebeurde.
Er zijn verschillende typen reactoren die zich kwalificeren voor de term 'vierde generatie'. Een ervan is gebaseerd op de grafiet-reactor die de inmiddels overleden Duitser Rudolf Schulten - in Elsevier van 13 oktober 1990 is hij geinterviewd - heeft ontwikkeld. Het uranium zit niet op een kluitje, maar is verspreid over bollen grafiet ter grootte van biljartballen.
Dat is wezenlijk anders dan de huidige kernreactoren, waarin het uranium in staven van 4 meter lengte zit. Door deze andere aanpak kan dit nieuwe type, ook wel pebble-bed reactor genoemd, nooit heter worden dan zo'n 1.500 graden. Bij die temperatuur blijven de biljartballen intact. Daardoor blijft het uranium keurig in de biljartballen opgesloten.
Schulten zei destijds in Elsevier: 'We hebben al een stuk of twaalf keer het koelmiddel laten weglopen waardoor de reactor helemaal "droog" kwam te staan. We hebben absoluut niets gedaan en dan zie je de temperatuur geleidelijk tot 1.500 graden oplopen, hoger niet, en na een paar dagen zakt de temperatuur. Al die tijd hebben we gewoon koffiedrinkend zitten toekijken.'
China
Een prototype van deze veilige kernreactor heeft van 1967 tot 1988 tot volle tevredenheid in Duitsland gefunctioneerd en keert momenteel in diverse landen - China, Zuid-Afrika - terug, onder de naam High Temperature Reactor (HTR) en Very High Temperature Reactor (VHTR).
Ook in de Europese Unie wordt naarstig onderzoek gedaan naar de mogelijkheid om in de toekomst met behulp van dit nieuwe type kernreactoren niet-fossiele waterstof te maken. Het betreft het zogeheten Raphael-project: Reactor for Process Heat, Hydrogen and Electricity Generation. De gedachte is dat er een uiterst veilige kernreactor wordt gebouwd die niet alleen elektriciteit gaat produceren, maar ook waterstof en heet water ten behoeve de industrie.
Zowel de Technische Universiteit Delft als de NRG (Nuclear Research & consultancy Group) in Petten werkt aan het _Raphael-project mee. Jan Leen Kloosterman van de Technische Universiteit Delft ontwerpt op papier een combinatie van zo'n nieuwe kernreactor plus een waterstoffabriek. Aliki van Heek van NRG bestudeert de veiligheid en economie van het nieuwe reactortype. Zij denkt dat bij de huidige aardgasprijzen nucleaire waterstof economisch aantrekkelijk zal zijn. 'Alleen met kernenergie kan waterstof in de toekomst op grote schaal CO2-vrij worden geproduceerd.' Kloosterman: 'Er komen een heleboel manieren aan om waterstof te produceren, maar de route om waterstof met behulp van hoge temperatuur via kernenergie te maken, zal het meest efficient blijken te zijn.'
Conclusie: dankzij waterstof heeft kernenergie een stralende toekomst.
Tijdbalk bij artikel:
DE VIER GENERATIES
Kerncentrales worden steeds veiliger en hebben steeds minder afval
Illustratie bij artikel:
NUCLEAIRE WATERSTOFPRODUCTIE
Hogetemperatuurreactor plus waterstoffabriek
Toepassingen van waterstof nu en straks: www.elsevier.nl/waterstof

Vijf landen hebben een alternatief voor Kyoto ontwikkeld. Dat is nog eens goed nieuws. Het in de Japanse plaats gesloten verdrag beoogt om de klimaatverandering terug te dringen door de uitstoot van het broeikasgas CO2 te beteugelen. Dat klinkt leuk en aardig, maar schijn bedriegt.
In de eerste plaats is het allesbehalve zeker dat het klimaat verandert door toedoen van de mens. De schuldige zou ook de zon kunnen zijn. Is dat zo, dan hebben wij nietige schepselen daarop geen enkele invloed. In de tweede plaats heeft Kyoto nauwelijks effect op de temperatuur: het is slechts een eerste beginnetje - en zelfs dat wordt niet gehaald - en de meeste landen op aarde hoeven in het kader van het verdrag helemaal niets te doen. Ten slotte hebben de benodigde maatregelen een sterk afremmend effect op de economie, die in het werelddeel dat het meest verblind is door Kyoto, namelijk Europa, toch al sukkelt.
Dus is het verstandiger om net als de vijf landen voor een voorzichtiger aanpak te opteren en nieuwe, schonere en energiezuiniger technologieen te ontwikkelen. Mocht in de toekomst blijken dat het broeikaseffect toch sterker is dan de invloed van de zon op het klimaat, dan zijn die technieken rijp voor toepassing. Is daarentegen de zon belangrijker dan de mens, wat veel logischer lijkt, dan is er, zoals bij Kyoto, geen sprake van weggegooid geld, maar is er verstandig in welvaart en welzijn geinvesteerd.
Een goed plan dus van de Verenigde Staten, Australie, China, India en Zuid-Korea. Veel verstandiger dan de doodlopende steeg die Kyoto heet.

De wereldwijde rel rond de Deense Mohammed-cartoons zette Europa onder zware druk. Hoe te reageren? Net als bij andere belangrijke kwesties op het terrein van buitenlandse beleid bleek dat erg ingewikkeld: veel verschillende opvattingen. 'Het gemeenschappelijk beleid van de EU heeft een polyfoon karakter.'
Ambassades van lidstaten aangevallen, evenals de eigen EU-vertegenwoordiging in Gaza in de Palestijnse gebieden. Een dreigende boycot van producten uit lidstaat Denemarken in landen in het Midden-Oosten. Woedende demonstraties waarbij door hard politieoptreden doden vielen.
Ook waren er demonstraties - hoofdzakelijk vreedzaam - in lidstaten van de Europese Unie (EU). En dat alles wegens een serie cartoons waarin de profeet Mohammed werd uitgebeeld in een krant in een kleine lidstaat, Denemarken. Reageren op de cartooncrisis was voor de Europese Unie onontkoombaar. En de Unie reageerde. Niet een keer, maar negen keer (zie 'Chronologisch: Europa en de Deense cartoonkwestie' op pagina 20).
Het was Europa op zijn best: scherp, duidelijk in zijn verdediging van zowel pers- als godsdienstvrijheid in de verklaring van Commissievoorzitter Jose Manuel Barroso voor het Europees Parlement.
En het was Europa op zijn slechtst, kruipend voor de gekwetste gevoelens van moslims in een gezamenlijke verklaring van EU-buitenlandchef Javier Solana, VN-secretaris-generaal Kofi Annan en moslimaanvoerder Ekmeleddin Ihsanoglu, de secretaris-generaal van de Organisation of the Islamic Conference (OIC), de enige organisatie die pretendeert de hele islam te overkoepelen.
Het was vooral meerstemmig. De Oostenrijkse regering sprak zich uit met de pet op van EU-voorzitter en deed dat trouwens ook tweemaal. Niet alleen Commissievoorzitter Barroso maar ook Commissaris van Justitie Franco Frattini legde een verklaring af, Solana protesteerde tegen de brandstichtingen in ambassades en was medeondertekenaar van de verklaring met Annan en Ihsanoglu; daarna ging hij op reis door het Midden-Oosten waar hij weer met de media sprak.
Dan waren er nog ministers uit lidstaten - niet alleen uit het in de eerste plaats getroffen Denemarken. En ten slotte, zowel aan het begin als aan het voorlopige einde van het vier weken durende proces, de Raad van Ministers van Buitenlandse Zaken, waarin alle 25 lidstaten zitten (zie voor de volledige tekst 'Communique Raad van Ministers' op deze en de volgende pagina).
Polyfoon
'Het gemeenschappelijk buitenlands en veiligheidsbeleid van de Europese Unie heeft een nogal polyfoon karakter,' zegt een kenner. Wat met de cartoonkwestie gebeurde, doet zich regelmatig voor bij belangrijke buitenlands politieke onderwerpen.
Wat bijna steeds werd geprobeerd, was een lastige truc uithalen. Namelijk, zowel de 'Europese waarden' van vrije meningsuiting, persvrijheid en godsdienstvrijheid verdedigen, als begrip te tonen voor de woede van de gekwetste moslims en daardoor de schade te beperken, zodat in en buiten de EU moslims en niet-moslims met elkaar in gesprek kunnen komen, of blijven.
Met als bijkomende complicatie dat lang niet iedereen de 'Europese waarden' van vrijheid van meningsuiting en vrijheid van godsdienst op dezelfde manier weegt. Dat blijkt niet alleen uit het in de Nederlandse context heel eigen geluid dat de Nederlandse minister voor Ontwikkelingssamenwerking Agnes van Ardenne (CDA) in een Arabischtalige Britse krant liet horen. Van Ardenne is een christen-democraat en daar wordt de weging allicht anders gemaakt dan in niet-godsdienstig geengageerde partijen.
Alleen verklaart dat ditmaal weinig. Jack Straw, de Britse minister van Buitenlandse Zaken, prominent Labour-lid, wees de cartoons als oneerbiedig af en prees zich gelukkig dat de (vaak heel ongegeneerde) Britse media ze niet afdrukten. De Spaanse premier Jose Luis Zapatero, een sociaal-democraat, maakte gemene zaak met de Turkse premier Recep Tayyip Erdogan, een conservatieve moslim, om op te roepen tot dialoog (zie ook 'Wolf in schaapskleren?' op pagina 40).
Wat wel zeker is, is dat het Verenigd Koninkrijk een grote moslimgemeenschap heeft en meer dan welke andere EU-lidstaat ook betrokken is bij militaire acties in Irak en Afghanistan. En dat Spanje al jaren onder verschillende regeringen ijvert voor een goede verstandhouding met de moslimbuurlanden vlak over de zee en de Straat van Gibraltar.
Daartussendoor liepen dan ook nog de Amerikanen, die de cartoonkwestie aangrepen om te laten zien dat zij in zulke zaken een heel andere positie innemen. Op 18 februari begon in Doha aan de Perzische Golf een Amerikaans-islamitisch forum waar Karen Hughes, adviseur van president George Bush belast met verbetering van het Amerikaanse imago in het buitenland, de cartoons 'diep beledigend, zelfs blasfemisch' noemde.
Onvoorziene escalatie
De cartoonkwestie kwam tot uitbarsting in de laatste dagen van januari. De demonstraties begonnen, de Saudische regering riep haar ambassadeur in Denemarken terug en er was sprake van een boycot van Deense producten. De escalatie van de kwestie was zo weinig voorzien dat pas op maandag 30 januari Denemarken en Zweden de kwestie als nagekomen discussiepunt op de agenda zetten van de Raad van Ministers van Buitenlandse Zaken van die maandag en dinsdag. De ministers maakten een eenregelige verklaring: de Raad veroordeelt ten stelligste bedreigingen van militante groeperingen tegen EU-burgers. Het Oostenrijkse voorzitterschap, gaat het communique verder, 'benadrukte tevens het belang van zowel de vrijheid van meningsuiting als een fundamentele vrijheid, als de eerbiediging van de godsdienstige overtuiging'.
Op maandag had Peter Mandelson, Europees Commissaris voor Buitenlandse Handel, via zijn woordvoerder aan de media in Brussel laten weten dat hij in een gesprek met een Saudische functionaris had gedreigd met een klacht bij de Wereldhandelsorganisatie WTO, als het tot een officiele boycot van Deense producten zou komen. Dat klinkt misschien slap, maar de WTO-klacht is in handelspolitieke zaken de eerste stap bij handelsconflicten. Daaruit volgt de bevoegdheid om tegenmaatregelen te nemen. Kennelijk hielp het. Van een officiele boycot is niets meer vernomen. Wat niet wil zeggen dat moslimconsumenten wellicht herkenbare Deense waar weigeren te kopen, maar daar gaat de handelscommissaris niet over.
Nog tijdens en kort na de tweedaagse ministerraad werden de acties tegen ambassades in sommige Arabische landen gewelddadig. Daarop reageerde Europa snel met een veroordeling, eerst door de Oostenrijkse regering als EU-voorzitter, daarna door EU-Hoge Vertegenwoordiger Solana. Eurocommissaris Frattini, voorheen rechter in Italie, mengde zich op 2 februari in het debat, ook omdat hij integratie van migranten in zijn portefeuille heeft. Hij wees op de vrijheid van meningsuiting als een van de basisbeginselen van Europa en zei verder onder meer: 'Een meningsverschil, zelfs als het bitter en respectloos is, voedt vaak een vrij polemisch debat.' De publicatie van de cartoons noemde hij zuinig 'enigszins onvoorzichtig'.
De steeds fellere acties in het Midden-Oosten gingen gewoon door. Dat was de achtergrond van de later in Nederland scherp bekritiseerde gezamenlijke verklaring van Solana, Annan en moslimleider Ihsanoglu waarin de cartoons beledigend werden genoemd, nog voordat de gewelddadigheden werden veroordeeld.
Kort daarop ging Solana op reis naar het Midden-Oosten. Dat past bij zijn opdracht. De Hoge Vertegenwoordiger voor het Europese Buitenlands en Veiligheidsbeleid heeft een speciale positie buiten de Europese Commissie. Hij is tevens secretaris-generaal van de Raad van Ministers en benoemd door de regeringsleiders. Al te veel ruimte voor een eigen buitenlands beleid krijgt hij niet van de lidstaten, maar waar het naburige moslimlanden en het Midden-Oosten betreft, heeft hij een positie opgebouwd.
Daarnaast is er een EU-buitenlandcommissaris, toevallig een Oostenrijkse: oud-minister Benita Ferrero-Waldner. Zij heeft zich in de hele cartoonkwestie naar buiten toe niet geroerd. Een kwestie van taakverdeling.
Na de reis van Solana - en vrijwel tegelijkertijd die van de Nederlandse minister van Buitenlandse Zaken Ben Bot (CDA) - leek het hoogtepunt van de demonstraties voorbij. Maar het lag voor de hand dat het Europees Parlement zich ook zou uitspreken. Dat gebeurde tijdens de eerste plenaire zitting na het begin van de crisis, in de week van 13 februari in Straatsburg.
Het Parlement nam een motie aan, maar de opvallendste tekst kwam van Commissievoorzitter Barroso, die een lange, gedreven verklaring over Europese waarden aflegde en de solidariteit van de Commissie met Denemarken benadrukte.
Barroso: 'Vrijheid van meningsuiting is deel van Europa's waarden en tradities. Laat ik duidelijk zijn. Over vrijheid van meningsuiting kan niet worden onderhandeld. Zoals alle vrijheden hangt het bewaren ervan af van een verantwoord gebruik door individuen. Regeringen of andere overheden schrijven de meningen die individuen uiten niet voor, noch geven ze er machtiging toe.'
Heel anders klonk dezelfde dag in het Europees Parlement de Oostenrijkse bondspresident Heinz Fischer. Hij was aanwezig als staatshoofd van het land dat de Europese Unie voorzit. Fischer toonde alle begrip voor de woede (niet voor het geweld) van moslims over het doorbreken van 'een taboe (op het afbeelden van de profeet Mohammed) in de vorm van een karikatuur'. 'Als miljarden mensen vreedzaam samen moeten leven op een planeet moeten ze rekening houden met de waarden van de anderen en wederzijds respect moet niet worden beschouwd als een luxe die kan worden gemist.'
Flink onderhandeld
Die dag was het hoogtepunt wat betreft de verklaringsintensiteit. Toch voelden de ministers van Buitenlandse Zaken zich genoopt om opnieuw en nu grondig op de zaak in te gaan in hun eerstvolgende maandelijkse vergadering, eind februari. Aan de orde was niet alleen nogmaals een standpunt in te nemen over persvrijheid en vrijheid van godsdienst, maar vooral ook het: hoe nu verder? Zoals gebruikelijk komt het voorzitterschap, nu dus de Oostenrijkse regering, dan met een ontwerptekst.
Op maandagochtend werden nog de uitkomsten van een tweede, meer verzoeningsgezinde bijeenkomst in Doha meegenomen, waar Annan optrad. De ministers zelf spraken er maandag over tijdens de lunch, een favoriet moment om lastige onderwerpen aan te snijden omdat er minder toehoorders zijn.
Nederland heeft volgens minister Bot hard ingezet om uit de tekst van de verklaring een spijtbetuiging over de cartoons te weren. Het vond daarbij Tsjechie aan zijn zijde. Omdat zulke verklaringen unaniem moeten worden aangenomen, kan een dwarsligger soms wat bereiken. Maar waar het de meeste opstellers om ging, waren de maatregelen om een verbeterde dialoog met moslimlanden en Europese moslims op gang te brengen. Het resultaat is het ministerscommunique op pagina 18 en 19.
Kader bij artikel:
COMMUNIQUE RAAD VAN MINISTERS
'De Raad spreekt zijn diepe bezorgdheid uit over de gebeurtenissen die volgden op de publicatie van cartoons in een aantal Europese en andere media. De Raad erkent en betreurt dat deze cartoons door veel moslims overal ter wereld als beledigend en betreurenswaardig werden beschouwd.
Vrijheid van meningsuiting is een grondrecht en een essentieel onderdeel van een democratisch discours, met een onafhankelijke rechtspraak als beveiligingsmechanisme. Vrije media zijn onmisbaar in een vrije en open samenleving en voor regeringssystemen die verantwoording afleggen. Vrijheid gaat echter gepaard met verantwoordelijkheid. Vrijheid van meningsuiting behoort te worden uitgeoefend in een geest van respect voor religieuze en andere opvattingen en overtuigingen. Wederzijdse tolerantie en respect zijn universele waarden die wij allemaal behoren te verdedigen.
De Raad veroordeelt krachtig alle daden van gewelden bedreigingen tegen burgers en eigendommen van de EU, van haar lidstaten en van andere landen. Deze acties kunnen onder geen omstandigheid worden gerechtvaardigd. Ze verwelkomt de verklaringen van die prominente moslimgeleerden en religieuze en politieke leiders die hebben opgeroepen tot matiging en zich keerden tegen de gewelddadige acties van een minderheid.
De Raad spreekt zijn volledige solidariteit uit met al die landen wier burgers, diplomatieke of consulaire vertegenwoordigingen zijn aangevallen. Zij roept de bijzondere verplichting in herinnering die landen krachtens de Conventie van Wenen over Diplomatieke en Consulaire Betrekkingen hebben om diplomatieke vertegenwoordigers en de huisvesting van diplomatieke en consulaire vertegenwoordigingen te beschermen. De Raad doet een beroep op de regeringen die geen passende bescherming boden om een positief antwoord hierop te geven, en op de verzoeken tot schadeloosstelling van de getroffen landen. De Raad onderstreept dat boycots van individuele lidstaten onaanvaardbaar zijn.
De Raad verwelkomt het recente bezoek aan de landen van het Midden-Oosten en aan de Golf door de Hoge Vertegenwoordiger van de EU en de contacten die in Wenen hebben plaatsgehad tussen het (Oostenrijkse) voorzitterschap, de minister van Buitenlandse Zaken van Denemarken en islamitische leiders. Deze contacten, waaronder de oproep tot een hernieuwde dialoog in de gezamenlijke verklaring van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties, de secretaris-generaal van de Organisatie van de Islamitische Conferentie en de Hoge Vertegenwoordiger van de EU van 7 februari 2006, hebben laten zien hoeveel overeenkomst er op dit punt bestaat.
De EU en haar lidstaten zullen de dialoog, wederzijds begrip en respect actief bevorderen door middel van alle bestaande mechanismen. Zij benadrukt de specifieke behoefte aan initiatieven gericht op mediavertegenwoordigers en op jongeren. De Raad spreekt ook zijn krachtige steun uit voor het initiatief voor de Alliantie van Beschavingen dat onder auspicien van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties is gelanceerd door de eerste ministers van Spanje en Turkije en verwelkomt de oproep tot dialoog en wederzijds respect die is gedaan tijdens de bijeenkomst onder voorzitterschap van de secretaris-generaal van de Verenigde Naties in Doha op 25 februari 2006. De Raad verwelkomt het houden van een conferentie van Europese imams door de islamitische gemeenschap van Oostenrijk in samenwerking met de Europese Commissie en het voorzitterschap, in Wenen op 7 april 2006.
De EU en haar lidstaten zullen een actieve rol spelen in het debat over deze problemen binnen de VN, de OVSE en andere multilaterale fora. (...) Zij nodigt het voorzitterschap en de Commissie uit om voort te gaan met bekijken van methoden om met partners en andere internationale spelers in de moslimwereld (...) te werken aan het versterken van tolerantie en het respect voor religieuze en andere opvattingen en overtuigingen. Bijzondere nadruk moet worden gelegd op de rol die vrije media en niet-gouvernementele organisaties in dit verband kunnen spelen.'
Brussel, 27 februari 2006
CHRONOLOGISCH : EUROPA EN DE DEENSE CARTOONKWESTIE
30 september 2005 De grootste Deense krant, Jyllands-Posten, publiceert Mohammed-cartoons
20 oktober 2005 Protest ambassadeurs uit een aantal moslimlanden bij Deense regering
10 januari 2006 Noorse krant publiceert de cartoons, later volgen kranten elders in de Europese Unie 26 januari Saudi-Arabie roept ambassadeur in Kopenhagen terug, Libie zegt betrekkingen met Denemarken te willen verbreken. Er is sprake van een Saudische boycot van Deense producten
30 januari Aanval op EU-kantoor in Gaza. Eurocommissaris van Buitenlandse Handel Peter Mandelson waarschuwt Saudische functionaris dat EU in geval van officiele boycot van Deense producten klacht indient bij Wereldhandelsorganisatie
31 januariJyllands-Posten verontschuldigt zich voor de publicatie van de cartoons. De Deense premier Fogh Rasmussen benadrukt het belang van de persvrijheid. Op Deens en Zweeds verzoek spreken de ministers van Buitenlandse Zaken van de EU zich summier uit tegen bedreiging EU-burgers en benadrukken vrijheid van meningsuiting
2 februari Verklaring Europees Commissaris Franco Frattini van Justitie
4 februari Aanvallen demonstranten op Deense, Zweedse en Noorse ambassade in Syrische hoofdstad Damascus.De voorzitter van EU - de Oostenrijkse regering - veroordeelt de aanvallen
5 februari Demonstranten steken Deense ambassade in Libanese hoofdstad Beiroet in brand. EU-Hoge Vertegenwoordiger voor Buitenlands en Veiligheidsbeleid Javier Solana veroordeelt geweld tegen EU-burgers en -belangen in Syrie, Libanon en elders
7 februari Demonstranten vallen Deense ambassade aan in Iraanse hoofdstad Teheran. Iran zegt betrekkingen met Denemarken te verbreken. Solana tekent samen met secretaris-generaal Kofi Annan van de VN en secretaris-generaal Ekmeleddin Ihsanoglu van de Organisatie van de Islamitische Conferentie verklaring waarin de 'karikaturen' van de profeet 'beledigend' worden genoemd
13 februari Solana, op reis in het Midden-Oosten, bezoekt Ihsanoglu in Djeddah, Saudi-Arabie, om over dialoog te praten. Spreekt spijt uit dat religieuze gevoelens zijn gekwetst en veroordeelt geweld
14 februari Demonstranten vallen Britse en Duitse ambassades in Teheran aan
15 februari Oostenrijkse bondspresident Heinz Fischer veroordeelt in rede als EU-voorzitter in Europees Parlement het afbeelden van de profeet. Voorzitter Jose Manuel Barroso van de Europese Commissie verdedigt in Parlement vrijheid van meningsuiting als deel van 'de Europese waarden en tradities', net als vrijheid van godsdienst
22/23 februari Intensieve onderhandelingen tussen EU-diplomaten in Brussel over reactie op de cartoonkwestie
27 februari Ministers van Buitenlandse Zaken van de lidstaten stellen tekst gezamenlijke EU-reactie vast

AIVD: 'Internet is virtueel trainingskamp'

Het internet wordt steeds belangrijker voor de werving en instructie van Nederlandse moslimstrijders, en de terreurdreiging in Nederland komt vooral van eigen bodem. Dat concludeert de Algemene Inlichtingen- en Veiligheidsdienst (AIVD) in het rapport 'De gewelddadige jihad in Nederland, actuele trends in de islamistisch-terroristische dreiging' dat ze vandaag naar de Tweede Kamer zond.

Door toenemende radicalisering van jonge moslims groeit volgens de inlichtingendienst de rekrutering van Nederlandse jihadisten. Daarbij fungeert het internet als 'turbo van de wereldwijde beweging van de gewelddadige jihad' aldus het rapport (pdf), dat spreekt van 'virtualisering'. Die zou voor een groot deel de toekomstige jihadistische dreiging tegen Nederland gaan bepalen.
Door het internet groeit het aantal Nederlandse rekruten met terreurplannen op eigen bodem. Al Qa'ida werkt volgens het rapport vooral nog als 'merknaam' en symbool voor moslimstrijders wereldwijd.

Virtueel trainingskamp

Op internet gaan Nederlandse jihadisten actief op zoek naar 'operationele kennis' over terreur, zoals handboeken met strijd- en trainingsmethoden van jihadveteranen. Ook circuleren er instructievideo’s voor het maken van bomgordels en explosieven.
Aan deze informatie bestaat een toenemende behoefte door het verdwijnen van de terroristische trainingskampen in Afghanistan en Pakistan. De AIVD spreekt van een 'virtueel trainingskamp'.

Rekrutering

De moslimgemeenschap op internet wordt volgens de AIVD gedomineerd door 'radicale en extremistische islamistische stromingen en predikers.' Internet vormt zo de belangrijkste bron van zowel radicalisering als rekrutering van jonge Nederlandse jihadisten.
De terreurdreiging van islamitische kant verschilt in Nederland op twee punten van die in andere landen. Door de doelwitkeuze, die zich vooral richt op politici en opiniemakers, en door het grote aandeel van vrouwelijke moslims. Die treden in lokale netwerken in Nederland veel meer op de voorgrond dan in andere Europese landen.

Artikel: De voedselbank Hype
Bron: Elsevier nr:10, 2006

Samenvatting:

Het probleem dat in dit artikel naar voren komt is dat de armoede kwestie die op dit moment speelt in Nederland helemaal niet zo erg is als dat wordt voor gedaan. De linkse partijen, met name PVDA, SP, en christenunie, menen dat het toenemende aantal voedselbanken in Nederland een indicatie is dat de armoede in Nederland ook toeneemt, terwijl uit recent onderzoek is gebleken dat dit helemaal niet het geval is, het blijkt zelfs dat deze lichtelijk gedaald is. Het item is ‘hot’ omdat de linkse partijen dit artikel in de campagne gebruiken om meer stemmen te trekken uit de lagere lagen van de bevolking.

Eigen mening:
Het is naar mijn mening niet de armoede die het aantal voedselbanken laat toenemen, maar het aantal mensen die zich geroepen voelt om de armen te helpen, dit zorgde er voor dat het aantal voedselbanken in rap tempo toenam. Het is ook niet gek dat mensen zich geroepen voelen om de armen mensen in de maatschappij te helpen, in een tijd waarin alleen maar bezuinigd wordt in de verzorgingstaat, hebben sociaal ingestelde mensen al snel het idee dat de zwakkere in de samenleving in de steek worden gelaten door de overheid. Het effect wordt nog alleen maar versterkt door de linkse partijen die moord en doodslag schreeuwen en het schandalig vinden dat de zwakkeren in de samenleving het nog moeilijker krijgen, want ze zijn al zo zielig volgens Wouter Bos. Met name de PVDA en SP maken hier handig gebruik van, zo gebruiken ze de kwestie ‘voedselbank’ als speelbal voor de verkiezingscampagne om zich zo te profileren als een partij voor de mensen uit de onderste laag van de bevolking. Hier komt nog eens bij dat deze partijen een nogal nostalgische standpunten innemen, vooral met betrekking tot de sociale uitkeringen. Zo wordt de schijn gewekt, mede door de nogal naar populisme neigende Wouter Bos, dat het probleem vele male groter is dan het eigenlijk is. En er wordt gedacht dat ze de uitkeringen en de overheidsinkomens zullen beschermen. Daarmee heeft links een geweldige kiezerspotentieel te pakken. Ongeveer 7 miljoen kiesgerechtigden in Nederland zijn immers geheel of gedeeltelijk afhankelijk van een inkomen van de overheid. Samen vormen zij 60% van het electoraal. De PVDA profiteert hier het meeste hiervan, dat werd wel duidelijk na de gemeenteraads verkiezingen waarbij de partij flink terrein wist te winnen. Het naar mijn mening kiezersbedrog op het hoogste niveau. De linkse partijen spelen schaamteloos in op de gevoelens van de mensen, mensen die blind zijn voor de problemen in de verzorgingsstaat, of het gewoon simpelweg niet willen begrijpen dat het vroegere beleid, waarbij er geld en economische groei in overvloed was, er gewoonweg niet meer is, tijden veranderen nou eenmaal. Het komt dus op het volgende neer, onderzoeken wijzen uit dat de armoede juist is afgenomen en dat de verzorgingsstaat gewoon niet te handhaven is in zijn oude vorm. Natuurlijk is het niet leuk om de zwakkere in de samenleving te vertellen dat ze gekort worden op bijna alles waar ze recht op hebben of hadden in de laatste 20 jaar. Het maakt van ze ook meteen de ‘boeman’, en hier maken de linkse partijen, zoals ik al eerder aangaf, handig gebruik van. De zeven miljoen kiezers moeten begrijpen dat dit niks persoonlijks is, maar pure noodzaak.