Barcelona (stad)

Barcelona is, na Madrid, de grootste stad van Spanje. Het is de hoofdstad van de autonome regio (Comunidad) Catalonië, en ook van de provincie Barcelona. De stad had op 1 januari 2006 een inwonertal van 1.605.602, en in de metropool Barcelona, oftewel inclusief de voorsteden, wonen er 5.327.872 mensen.

Door de inwoners wordt de stad vaak "Barna" genoemd, niet te verwarren met "Barça" dat voor voetbalclub FC Barcelona gebruikt wordt. Barcelona ligt aan de Middellandse Zee, aan de zogenaamde Costa del Maresme, in het noorden grenzend aan de Costa Brava, die bekend staat als de mooiste kust van Spanje, en in het zuiden aan de Costa Daurada.

De stad ligt op slechts 160 kilometer afstand van de Pyreneeën. Barcelona heeft, in heden en verleden, diverse evenementen georganiseerd, die hebben bijgedragen aan het huidige imago, en die de stad definitief op de wereldkaart hebben gezet. De bekendste daarvan waren de Wereldtentoonstellingen van 1888 en 1929, en recenter, de Olympische Zomerspelen van 1992 en het Fórum (Universeel Cultureel Evenement) in 2004.

Inhoud [verbergen]
1 Geschiedenis
1.1 Spaanse Burgeroorlog en het Franco-regime
2 Geografie
3 Klimaat
4 Bevolking
4.1 Catalaanse Taal
5 Economie
6 Bestuurlijke indeling
6.1 Metropool
7 Bezienswaardigheden
7.1 Kerken
7.2 Musea
7.3 Parken
8 Cultuur
8.1 Feestdagen
8.2 Gastronomie
8.3 Media
8.4 Onderwijs
8.5 Sport
8.6 Stranden
8.7 Nachtleven
8.8 Winkelen
9 Transport
9.1 Auto
9.2 Vliegverkeer
9.3 Openbaar vervoer
9.4 Haven
9.5 Trein
9.6 Bus
10 Politiek
11 Partnersteden
12 Geboren in Barcelona
13 Zie ook
14 Bronnen, noten en/of referenties
15 Externe links



[bewerk] Geschiedenis

De "Carrer de Balmes" in 1909
Markt in de Gotische wijk, 1920Er bestaan verschillende theorieën over het ontstaan van Barcelona. Volgens één van deze zou de stad al 400 jaar voor de stichting van Rome door Hercules gegrondvest zijn. Later zou de Carthager Hamilcar Barkas, de vader van Hannibal, de stad in de 3e eeuw v.Chr. hebben uitgebreid en naar zichzelf, Barcino hebben vernoemd. Volgens de andere legende zou Hamilcar zelf de stad voor het eerst hebben gesticht.

Hoe dan ook, de eerste sporen van civilisatie in de omgeving van Barcelona stammen uit de periode van 2000-1500 voor Chr. Het eerste volk dat de plek waar nu de stad staat daadwerkelijk bewoonde, waren de "Layetanos", een Iberisch volk, in de 7e eeuw v.Chr. Gedurende de Tweede Punische oorlog werd de stad veroverd door de Carthagers, en in het jaar 218 voor Chr. door de Romeinen. De stad kreeg van hen de naam "Julia Augusta Paterna Faventia Barcino". Barcino werd gebruikt als een militair fort, in de 3e eeuw na Chr. woonden er ongeveer 6000 inwoners, maar het was slechts één van de vele vestigingen in de Romeinse route van Rome naar Cádiz. Ook was Barcelona niet eens de belangrijkste vestiging in de omgeving, die eer ging naar "Tarraco", het huidige Tarragona, toentertijd de hoofdstad van "Hispania Tarraconensis", een Romeinse provincie die het grootste deel van Spanje besloeg.

In de 5e eeuw werd "Barcino" bezet door de Visigoten, die er een belangrijk centrum voor handel en bestuur van maakten. In de 7e eeuw werd de stad veroverd door de Moren onder leiding van de Arabische koning "Al-Hurr". Een groot deel van de oorspronkelijke bevolking vluchtte in die tijd naar de Pyreneeën, waar kleine nederzettingen werden gesticht. In het jaar 801 kwam de stad in bezit van het Frankische rijk. In 985 werd een groot deel van de stad verwoest door zware aanslagen van de Arabische leider van het Kalifaat van Córdoba: "Almansur". Hij slaagde er overigens nooit in de stad te bezetten. Aan het einde van de 9e eeuw maakte Barcelona deel uit van het "Koninkrijk van Aragón" en werd begonnen aan de wederopbouw van de stad, onder leiding van "Graaf Borrell II". Onder zijn leiding groeide Barcelona uit tot een rijk en machtig graafschap, en in de 13e en 14e eeuw werd het één van de belangrijkste steden van het Mediterraans gebied, samen met Venetië en Genua.

Ernstige politieke spanningen en onrust bereikten de stad in de 16e en 17e eeuw. Nadat de koning van het Spaanse rijk Fernando van Aragón trouwde met Isabella van Kastilië, ontstonden er grote conflicten in het hele land, ook in Barcelona. Het begon met de "Catalaanse Opstand" van 1640 tot 1651 en later de Spaanse Successieoorlog van 1706 tot 1714, waarmee een einde kwam aan de onafhankelijkheid van heel Catalonië, en een grijze periode voor de stad begon. Pas in de 19e eeuw werd Barcelona weer een belangrijk politiek, economisch en cultureel centrum, deze periode staat ook wel bekend als de "wedergeboorte" van de stad. In 1897 werd een groot deel van de stadsmuren verwijderd, zodat Barcelona met de omliggende dorpen werd verbonden en op die manier verder kon groeien. Deze uitbreiding begon met de bouw van de wijk Eixample, ontworpen door "Ildefons Cerdà". Aan het begin van de 20e eeuw begonnen de economie en de industrie te groeien en kwamen nieuwe moderne ideologieën de stad binnen.


[bewerk] Spaanse Burgeroorlog en het Franco-regime
In juli 1936 kwam een abrupt einde aan de groeiperiode van Barcelona, door het uitbreken van de Spaanse Burgeroorlog. De stad werd verscheidene keren gebombardeerd en werd uiteindelijk in januari 1939 veroverd door de fascistische dictator Francisco Franco. De dictator zou maar liefst 36 jaar de macht in handen houden. Meteen kwam een einde aan de autonomie voor Barcelona en Catalonië. Franco 'gebruikte' Barcelona, met name gedurende de eerste 15 jaar van zijn regime, als een industriële fabriek, waarvoor een buitenproportionele groei van de stad werd afgedwongen. Door deze groei kwamen duizenden Spanjaarden uit het zuiden naar Barcelona voor werk. Een groot deel van hen leefde echter in barakken zonder gas, licht of water. Dit fenomeen heette in het Spaans "barraquismo"[1].
Iedere uiting van de Catalaanse taal en cultuur werd strikt verboden en gewelddadig bestraft. Volgens dictator Franco was Catalaans, evenals andere talen en taaluitingen (Engelstalige muziek, films etc.) namelijk schadelijk voor de moraal van het Spaanse volk.

Pas in de jaren '60 braken, economisch gezien, betere tijden aan, vooral door de massale komst van Noord-Europese toeristen[2]. Deze concentreerden zich echter niet in Barcelona, maar rondom verschillende, toenmalige, vissersdorpen aan de kust. Het bracht wel meer werkgelegenheid in de omgeving met zich mee, waardoor ook de bevolking van Barcelona tot op zekere hoogte van deze groei profiteerde.
In 1975 overleed Franco en kwam een einde aan 36 jaar onderdrukking en isolatie. Spanje kreeg opnieuw een koning, Juan Carlos I, en Barcelona kreeg de kans om zich vrij te kunnen ontwikkelen. De Catalaanse taal en cultuur konden weer vrij worden gebruikt. De promotie van het Catalaans is nog steeds actueel, maar heeft een sterk politieke signatuur.

De jaren '80 brachten geleidelijk meer stabiliteit en toen in 1986 bekend werd dat Barcelona de Olympische Zomerspelen 1992 zou mogen organiseren, begon een enorme transformatie van de stad[3].
Barcelona werd in 1987 opgeschrikt door een bomaanslag van de Baskische afscheidingsbeweging ETA op de supermarkt Hipercor aan de Avinguda Meridiana, waarbij 21 mensen om het leven kwamen.
In de daaropvolgende jaren werden, in het kader van de Olympische Spelen, het metronetwerk gemoderniseerd, de huidige rondwegen aangelegd, het vliegveld uitgebreid en een groot deel van het centrum 'schoongemaakt'. De criminaliteit werd succesvol bestreden, en vele historische gebouwen (waaronder een aantal van Antoni Gaudí) werden compleet gerestaureerd.

Sindsdien is Barcelona één van de belangrijkste grote steden van de Europese Unie. Barcelona is uitgegroeid tot een moderne, veilige stad, en heeft sinds 1 januari 2006 vier punten op de lijst van wereldsteden [4].


[bewerk] Geografie
Barcelona ligt aan de Middellandse Zee, in het noordoosten van het Iberisch Schiereiland. De stad ligt op een plateau dat wordt omgrensd door de bergketen Serra de Collserola [5], de rivier Llobregat in het zuiden en de rivier Besòs in het noorden. De stad ligt 160 kilometer ten zuiden van de Pyreneeën. De Serra de Collserola vormt een soort omheining rondom de stad, het hoogste punt in die keten is de heuvel Tibidabo, 512 meter hoog met op de top de "Collserola toren", een telecommunicatiemast. De stad zelf is gebouwd op vele heuvels waarvan de namen inmiddels gebruikt worden voor de wijken die er op liggen: Carmel (267 meter), Monterols (121 meter), Putxet (181 meter), Rovira (261) meter en Peira (133 meter). De heuvel Montjuïc (173 meter hoog) ligt in het zuidoosten van de stad, aan de zee, en kijkt als het ware over de stad uit. Historisch werd deze heuvel gebruikt als een fort [6], maar inmiddels vindt men er musea, restaurants en het stadion en zwembad van de Olympische Zomerspelen van 1992.


[bewerk] Klimaat

Klimaatgrafiek van BarcelonaBarcelona heeft een Mediterraan klimaat[7], dat betekent lange zomers en milde winters, met weinig extremen. Meestal beginnen in maart al de eerste dagen met temperaturen boven de 20 graden, wat kan voortduren tot het einde van november. De heetste maanden zijn juli en augustus, waarin het kwik regelmatig weken achter elkaar boven de 30 graden stijgt, en vooral de nachten mediterraan heet zijn (minimumtemperaturen boven de 20 graden Celsius). Mede hierom ontvluchten veel Barcelonezen de stadshitte in die periode, en verkeert Barcelona in een soort 'slaapstand'. De winters zijn mild en aangenaam, met zachte temperaturen, weinig regen en veel zon.
Ook de neerslag is typisch mediterraan: deze bestaat vaak uit geconcentreerde hoosbuien[8], die in slechts een beperkt aantal dagen per jaar voor de totale jaarlijkse neerslag zorgen.


[bewerk] Bevolking
In de stad Barcelona wonen iets meer dan 1,6 miljoen mensen en de metropool Barcelona heeft een inwonertal van 5.327.872 (cijfers 2006) [9]. De bevolkingsdichtheid in de stad is 16.019 personen per vierkante kilometer. In 2005 bestond ongeveer 14% van de stadsbevolking uit immigranten, dat komt neer op zo’n 224.000 inwoners. De meesten daarvan komen uit Latijns Amerika, met name uit Ecuador, Peru, Argentinië, Bolivia, de Dominicaanse Republiek en Colombia [10]. Andere opvallend grote groepen buitenlanders komen uit Italië en Frankrijk. Ook hebben zich in de afgelopen jaar meer immigranten uit Noord-Europese landen zoals Duitsland en Engeland in de stad gevestigd. Hierdoor is Barcelona een stad met een zeer diverse cultuur, de combinatie van Catalaans arbeidsethos, Spaans levensgenieten, mediterraan klimaat en een constant groeiende immigrantenbevolking is uniek.


[bewerk] Catalaanse Taal
De eerste officiële taal van Catalonië, en dus ook van Barcelona, is het Catalaans. De tweede taal is Spaans. Het Catalaans is een Romaanse taal, en lijkt, geschreven, zowel op Spaans als Frans en Italiaans. De uitspraak is echter meer staccato, en klinkt veel scherper dan het Spaans. Naar schatting spreekt 75% van de bevolking van Barcelona Catalaans, 95% kan het (redelijk) verstaan maar slechts 47% zegt het ook te kunnen schrijven. Catalaans wordt in totaal door ongeveer 7 miljoen mensen gesproken in Catalonië, Het Valenciaanse Land, de Balearen (Mallorca, Menorca en Ibiza), Andorra, en de omgeving van Perpignan in Frankrijk.

Vrijwel alle Catalanen zijn tweetalig, en spreken zowel Catalaans als Spaans als moedertaal[11]. Een uitzondering is de bevolking in sommige bergdorpen van de Pyreneeën (waar men niet altijd Spaans spreekt) en andersom, de bevolking afkomstig uit andere delen van Spanje die nooit het Catalaans heeft geleerd, o.a. door het toenmalige verbod in tijden van het Franco-regime.
Het onderwijs is tegenwoordig compleet in het Catalaans (basisschool en middelbare school) en het Spaans wordt als 1e vreemde taal onderwezen[12]. In de praktijk betekent dit dat in het basisonderwijs niet meer dan 2 uur per week Spaanse les wordt gegeven. Afhankelijk van de instelling worden, in toenemende mate, ook universiteitsopleidingen, geheel of gedeeltelijk in het Catalaans gegeven.


[bewerk] Economie
Barcelona is al vele decennia een belangrijke handelsstad. De industrie bestaat uit een groot aantal sectoren, waarvan de belangrijkste de textiel-, chemie-, de auto-, elektronica- en de farmaceutische industrie zijn[13]. Buiten de industriesector is er een grote dienstensector, waarin logistiek, media en informatica de belangrijkste branches zijn.
De laatste 20 jaar zijn veel fabrieken verplaatst naar industrieterreinen rondom voorsteden als Terrassa, Sabadell en Mataró[14]. Hierdoor heeft men veel van oorsprong industriële stadsdelen kunnen transformeren in woonwijken, zoals bijvoorbeeld Diagonal Mar[15]. Barcelona is niet het grootste financiële centrum van Spanje, die eer gaat naar de Spaanse hoofdstad Madrid. Toch heeft een groot aantal internationale bedrijven zich in de stad gevestigd, waaronder Hewlett Packard, Bayer, Air Products, Sony, Nestlé, IBM, Danone en de Amerikaanse Citibank[16]. Barcelona is ook de thuisbasis van grote Catalaanse bedrijven zoals bank La Caixa en lolly-fabrikant Chupa Chups.

Barcelona was één van de eerste geïndustrialiseerde steden van Europa. Aan het einde van de 18e eeuw bestond de toen nog kleinschalige industrie met name uit het fabriceren van textiel. In de loop van de 19e eeuw werd deze textielproductie allengs grootschaliger.
De textielmarkt is ook vandaag nog een belangrijk onderdeel van de economie, Barcelona staat dan ook bekend als een belangrijke modestad. Bekende Catalaanse merken zijn Armand Basi, Mango, Camper, Adolfo Dominguez en Custo[17]. Het toerisme is een andere belangrijke bron van inkomsten, die met name sinds 1992 enorm is toegenomen. Tegenwoordig wordt de stad door zo´n 4,7 miljoen toeristen per jaar bezocht (cijfers 2006/2007), oftewel gemiddeld zo´n 90.000 bezoekers, een middelgrote Nederlandse stad, per week.

Barcelona beschikt over de grootste en belangrijkste haven van het Middellandse Zeegebied en trekt hiermee ook een groot aantal cruiseschepen aan. Buiten dat worden er jaarlijks een groot aantal nationale en internationale evenementen en congressen in de stad georganiseerd. Een voorbeeld in was het 3GSM World Congress.[18]. Het vliegveld van Barcelona, in El Prat de Llobregat, is het op één na grootste vliegveld van Spanje. Momenteel wordt dit uitgebreid met een geheel nieuwe terminal, die in 2008 gereed moet komen[19].
Er wordt ook gewerkt aan de aanleg van de "Alta Velocidad España (AVE)", een hogesnelheidslijn die Barcelona met Madrid, en uiteindelijk ook met Parijs zal verbinden[20] .


[bewerk] Bestuurlijke indeling
Zie Districten van Barcelona voor het hoofdartikel over dit onderwerp.

Passeig de Isabel II

Kaart van de districten van Barcelona

Via Laietana

Gràcia vanuit de lucht

Carrer Ferran in de Gotische wijk
Barcelona is administratief onderverdeeld in tien stadsdistricten. De territoriale verdeling van de districten komt overeen met de geschiedenis van de stad, want de meeste districten waren ooit onafhankelijke dorpen die in de 19e eeuw door Barcelona zijn opgeslokt. Hierdoor hebben een aantal van de districten een sterk eigen karakter. In Gràcia en Sarrià bijvoorbeeld, zijn de oorspronkelijke dorpscentra nog duidelijk te herkennen, ook al zijn die inmiddels compleet verstedelijkt.

De bevolkingsaantallen van de 10 districten van Barcelona zijn:

District Inwonertal
Ciutat Vella (Spaans: Ciudad Vieja) 116.602
Eixample (Spaans: Ensanche) 267.083
Sants-Montjuïc 180.020
Les Corts (Spaans: Las Cortes) 84.879
Sarrià-Sant Gervasi (Spaans: Sarriá-San Gervasio) 141.893
Gràcia 121.992
Horta-Guinardó 169.729
Nou Barris (Spaans: Nueve Barrios) 166.471
Sant Andreu (Spaans: San Andrés) 143.638
Sant Martí (Spaans: San Martín) 222.931
Totaal Barcelona Stad 1.612.485

Ciutat Vella. Dit is het historisch centrum van Barcelona, en eeuwen geleden wás dit Barcelona, voordat de overige districten bij de stad zouden horen. Het omslaat de wijken Barri Gòtic (SP: Barrio Gótico), vol met bezienswaardigheden en monumenten, El Raval en El Born (SP: El Borne), een hippe buurt in het centrum met kleine exclusievere kledingboetiekjes en trendy bars. Ook de van oorsprong vissersbuurt Barceloneta hoort bij dit district. Ciutat Vella wordt twee keer verticaal doormidden gesneden door La Rambla en door Via Laietana. Het district biedt een zeer uitgebreid aanbod van winkels, restaurants en nachtleven, variërend van hardrock bars tot chique nachtclubs.
Eixample. Dit district is demografisch gezien (267.000 inwoners) de grootste van Barcelona. Het bestaat uit de bekende manzana's (de vierkante woonblokken) en lange rechte lanen met veel verkeer. Dit district is erg levendig, vol met winkels, restaurants, musea en een aantal parken. Het Eixample werd aan het einde van de 19e eeuw gebouwd door Ildefons Cerdà met het idee de oude stad met de omliggende dorpen te verbinden[21]. Er zijn veel indrukwekkende modernistische gebouwen te vinden. Een klein deel van dit district staat bekend als "Gayxample", en staat vol met winkels, discotheken en hotels voor en door homo's en lesbiënnes[22] . Buiten dat beschikt de wijk over veel nachtleven, variërend van salsabars tot studentencafé’s en luxe design discotheken. Het bestaat uit de wijken Dreta de l'Eixample (Spaans: Eixample Derecho), Esquerra de l'Eixample (Spaans: Eixample Izquierdo), Sant Antoni (Spaans: San Antonio), Sagrada Familia en Fort Pienc. Tegenwoordig is het Eixample praktisch onderdeel van het centrum van de stad.
Sants-Montjuïc. Dit gebied beslaat zowel de bekende heuvel aan de zee (Montjuïc) als het grote gebied van Sants, wat bestaat uit de wijken Hostafrancs, La Bordeta, Poble Sec, Magoria en Zona Franca. De wijk beschikt, ondanks de niet zo centrale ligging, over de langste winkelstraat van Spanje (Carretera de Sants). Ook vindt men er het grootste treinstation van de stad: "Estació de Sants".
Les Corts is een populaire woonplek onder Barcelonezen, omdat men niet in het centrum woont maar toch alle voorzieningen bij de hand heeft. In dit district bevindt zich ook Camp Nou, het stadion van FC Barcelona. Het bestaat uit vele verschillende wijken; El Camp de la Creu-Loreto, El Camp Vell, Can Feu, Can Batllori, Can Sòl de Baix, L'Església i Can Rosés, La Maternitat, Can Bacardí, La Mercè, Sant Ramon i la Torre Melina en La Zona Universitària - Bederrida. Les Corts kent ook een behoorlijk aantal restaurants, bars en een groot chique winkelcentrum: L'Illa.
Sarrià-Sant Gervasi. Dit district ligt 'boven' in Barcelona, voorbij de Avinguda Diagonal (SP: Avenida Diagonal). Hier vindt men chique appartementen en dure auto's, maar ook zijn er nog veel overblijfselen van het centrum van het oorspronkelijke dorp "Sarrià" te vinden. Het staat bekend om goede maar dure restaurants en bestaat officieel uit de wijken; Sarrià en Sant Gervasi, Vallvidrera (in de heuvels) Can Caralleu, Les Planes en Tibidabo. Ook ligt hier de wijk Pedralbes, sinds jaar en dag de rijkste buurt van Barcelona, met luxe designvilla's en grote vrijstaande huizen. Met name in Sant Gervasi vindt men veel uitgaansleven, rondom de straten Carrer Santaló, Carrer Aribau, Carrer María Cubí, Carrer Amigó en Carrer Muntaner.
Gràcia. Dat ooit een zelfstandig dorp was, is inmiddels een stadsdeel geworden. De wijk is een grote wirwar van zeer smalle straatjes en pleintjes. Gracia grenst aan één van de belangrijkste straten van Barcelona, de "Passeig de Gràcia" (Spaans: Paseo de Gracia) en aan de noordkant aan Park Güell. Het district is een cultureel zeer gemixt deel van de stad[23]. Er wonen niet alleen Catalaanse gezinnen, maar ook buitenlandse studenten, artiesten, zigeuners, Arabieren en nog veel meer. Men vindt er één van de grote markten van de stad, en de Carrer Gran de Gracia is de grote commerciële straat van dit district. Ook zijn er veel kleine stegen met boekwinkeltjes, kunstgaleries etc. Het district bestaat uit de wijken Villa de Gracia, Camp d'en Grassot, La Salut, El Coll, Vallcarca en Penitents. Het district heeft ook veel nachtleven, onder andere in de Carrer Verdi en op de terrassen aan de vele pleintjes.
Horta-Guinardó. Dit district ligt een behoorlijk eind van het centrum, maar beschikt over fantastische uitzichten over Barcelona door haar hoge ligging in de heuvels. Het bestaat uit de wijken Baix Guinardó, Can Baró, El Carmel, Font d'en Fargues, Font del Gos, Guinardó, Horta, La Clota, Montbau, Sant Genís, Taxonera en Vall d'Hebrón.
Nou Barris (Catalaans voor 'nieuwe wijken'). Een ander district dat behoorlijk ver van het centrum is verwijderd. Het werd gebouwd in de jaren 70 om de snelle bevolkingsgroei van Barcelona aan te kunnen. Het bestaat uit de wijken Can Peguera, Canyelles, Ciutat Meridiana, Guineueta, Porta, Prosperitat, Roquetes, Torre Baró, Torre Llobeta, Trinitat Nova, Turó de la Peira, Vallbona, Verdum en Vilapicina.
Sant Andreu. Dit district heeft ondanks de verkeersdrukte en grootschalige nieuwbouw zijn dorpskarakter weten te behouden, en heeft een druk commercieel centrum, dat bestaat uit ongeveer 6 straten vol met winkels. De Avinguda Meridiana (Spaans: Avenida Meridiana) is een 8-baansweg die door het hele district snijdt. Het bestaat uit de wijken Sant Andreu del Palomar, La Sagrera, Trinitat Vella, Baró de Viver, Bon Pastor, Navas en Congrés.
Sant Martí is het gebied dat aan de zee en het strand ligt, en loopt vanaf het centrum in noordelijke richting. Het bestaat uit de wijken El Clot, Camp de l'Arpa, La Verneda, Poblenou (Spaans: Pueblo Nuevo) en Besòs, de dure nieuwbouwwijk aan zee "Diagonal Mar" en het zeer toeristische Vila Olimpica en Port Olímpic. Het district is in de laatste 15 jaren behoorlijk getransformeerd.

[bewerk] Metropool
Barcelona is de kern van de metropool Barcelona (Spaans: área metropolitana) met een officieel inwonertal van 5.239.927. Dit inwonertal slaat op de stadskern en de buitenwijken en voorsteden die aan de stad zijn vastgegroeid en voornamelijk functioneren als industriële of residentiële aanvulling op de stad zelf. Grofweg kan de metropool worden ingedeeld op basis van de comarcas in vier zeer dichtbevolkte gebieden:

Barcelonès: Dit gebied beslaat Barcelona stad en Badalona, L'Hospitalet, Santa Coloma en Sant Adrià. Het inwonertal van dit gebied is 2.222.623 (2006). Praktisch gezien ís dit de stad Barcelona, aangezien de vijf plaatsen compleet aan elkaar zijn vastgegroeid, geïntegreerd zijn in het netwerk van stadsbussen en stadsmetrolijnen, en binnen de grenzen van de rondwegen liggen.
Vallès Occidental: Het gebied ten westen van de stad, achter de heuvel Tibidabo. Het gebied bestaat o.a. uit Terrassa, Sabadell, Rubí, Sant Cugat, Barberà en Cerdanyola
Baix Llobregat: Het gebied ten zuidwesten van de stad, o.a. bestaande uit: Cornellà, Sant Boi, El Prat, Gavà, Sant Feliu, Esplugues, Castelldefels en Viladecans
El Maresme: Het gebied ten noordoosten van de stad, o.a. bestaande uit Mataró, Alella, Tiana, Premià de Mar en El Masnou.
In de volgende tabel staan de inwonertallen van de grootste plaatsen in de metropool Barcelona. De cijfers zijn gemeten op 1 januari 2006.

Plaats Inwonertal
Barcelona 1.612.485
L'Hospitalet de Llobregat 261.310
Badalona 219.163
Terrassa 203.210
Sabadell 200.905
Mataró 120.852
Santa Coloma de Gramenet 118.129
Cornellà de Llobregat 85.338
Sant Boi de Llobregat 81.181
Manresa 72.302
Rubí 71.402
Sant Cugat del Vallès 70.514
El Prat de Llobregat 63.216
Viladecans 62.384
Granollers 60.126
Castelldefels 58.147
Cerdanyola del Vallès 57.114
Mollet del Vallès 53.422
Metropool Barcelona 5.239.927


[bewerk] Bezienswaardigheden

Gevel van Casa Milà

Magische Fontein van Montjuïc

Park Güell

De kathedraal Santa Eulalia

Museum voor moderne kunst MACBA
Barcelona wordt door het grote aantal architectonische hoogstandjes in de Gotische wijk en modernistische woonhuizen van het Eixample vaak een openluchtmuseum genoemd. In de stad bevinden zich maar liefst 9 bouwwerken die op de Werelderfgoedlijst van UNESCO staan[24]:

Palau de la Música Catalana, ontworpen door Lluís Domènech i Montaner
Hospital de Sant Pau, ontworpen door Lluís Domènech i Montaner
Sagrada Família, kerk ontworpen door Antoni Gaudí
Park Güell, park ontworpen door Antoni Gaudí
Casa Milà (La Pedrera), ontworpen door Antoni Gaudí
Casa Batlló, ontworpen door Antoni Gaudí
Palau Güell, ontworpen door Antoni Gaudí
Casa Vicens, ontworpen door Antoni Gaudí
Cryptes in Colonia Güell, ontworpen door Antoni Gaudí
Andere bezienswaardigheden:

Ciutat Vella, de oude stad, ligt ingeklemd tussen La Rambla en het Parc de la Ciutadella
Arc de Triomf
Parc Zoològic: Dierentuin van Barcelona, voormalige woonplaats van Sneeuwvlokje[25]
Font Màgica: (Spaans: Fuente Mágica), Magische Fontein
La Rambla
Plaça de Catalunya: (Spaans: Plaza Cataluña) het centrale plein van het stadscentrum.
Camp Nou: het voetbalstadion van FC Barcelona.
Universiteit van Barcelona
Montjuïc, een heuvel/berg met o.a. het Olympisch Stadion en prachtige uitzichten
Plaça Reial (Spaans: Plaza Real)
Palau de la Generalitat, op de Plaça de Sant Jaume
Gemeentehuis van Barcelona (Spaans: Ayuntamiento de Barcelona)
El Liceu: prachtig operagebouw aan La Rambla
L'Aquàrium, het zee-aquarium van Barcelona
Poble Espanyol, het Spaanse Dorp dat werd gebouwd ter gelegenheid van de Internationale Tentoonstelling in 1929[26]

[bewerk] Kerken
De Kathedraal van Barcelona: Catedral de Santa Eulàlia
Santa María del Mar: kathedraal in de wijk "El Born"

[bewerk] Musea
Museu Gaudí: museum over Antoni Gaudí
Museu Picasso: het Picassomuseum
Museu Joan Miró: Joan Miró museum
Museu Nacional d'Art de Catalunya: Catalaanse Kunstmuseum
MACBA: Museum voor Moderne Kunst
Centre de Cultura Contemporània de Barcelona (CCCB)
Fundació Antoni Tàpies
Museu Frederic Marés
Museu Marítim : Maritiem Museum
Museu Egipci : Egyptisch Museum
CosmoCaixa : Wetenschappelijk museum
CaixaForum : Gratis modern museum, met wisselende exposities

[bewerk] Parken
Parc de la Ciutadella
Parc de Collserola
Park Güell
Parc del Laberint
Parc de Montjuïc
Parc del Turó

[bewerk] Cultuur

[bewerk] Feestdagen
Barcelona kent naast de nationale Spaanse feestdagen, ook een groot aantal officiële lokale feestdagen[27][28]. De data van de officiële feestdagen wisselen per jaar, omdat als een bepaalde feestdag in het weekend valt, er doorgaans een andere feestdag als, te vieren, regionale feestdag wordt gekozen. Een en ander is het gevolg van de vergaande autonomie van de Spaanse Comunidades, waarbij bepaalde feestdagen landelijk worden bepaald en andere regionaal of zelfs lokaal.
De officiële feestdagen (d.w.z. gesloten winkels, bedrijven etc) voor 2007.

1 januari: Fin de Año (Nieuwjaarsdag
6 januari: Día de Reyes
6 april: Viernes Santo, één van de feestdagen tijdens de Semana Santa
9 april: Pascua Florida
1 mei: Fiesta del Trabajo
4 juni: Pentecostés/Segunda Pascua
24 juni: Día de Sant Joan (veel festiviteiten, "Coques de Sant Joan", en vuurwerk)
15 augustus: Asunción
11 september: La Diada Nacional de Catalunya (Dag van de Catalaanse Nationaliteit)
24 september: Día de La Mercè (Erg veel festiviteiten)
12 oktober: Fiesta de la Hispanidad (Nationale feestdag)
1 november: Todos los Santos
6 december: Día de la Constitución (Dag van de Spaanse Constitutie)
8 december: Día de La Inmaculada
25 december: Día de Navidad (Eerste Kerstdag)
26 december: San Esteban (Tweede Kerstdag)
Tijdens de week voor Pasen, in Spanje de belangrijke Semana Santa, die van Palmzondag t/m het Paasfeest duurt, zijn vele scholen en andere instellingen gesloten. Een andere feestdag is "La Diada de Sant Jordi", die in 2007 op 23 april valt. Op deze dag is vrijwel het gehele centrum van Barcelona één grote boekenmarkt, en is het gebruikelijk om goede vrienden of familieleden een boek met een roos cadeau te geven[29].


[bewerk] Gastronomie
Zoals de meeste Spanjaarden, houden ook Catalanen van het goede leven, en daar hoort 'buena mesa' (goed eten) bij. Officieel zijn er vier maaltijdmomenten per dag. Het ontbijt bestaat meestal uit sterke koffie (cortado) met iets zoets zoals Churros of Cañas. Het middageten is zoals in de meeste Mediterrane steden rond 14:00, om deze tijd zijn de meeste restaurants dan ook volgepakt met mensen. Een groot deel van de bevolking eet het "Menú del Mediodía", oftewel het lunchmenu, dat altijd bestaat uit een voorgerecht, hoofdgerecht en nagerecht. La cena (avondeten) begint in Barcelona nooit voor 21:00, in het weekend is 23:00 een normale tijd.


Mercat de la Boqueria bij La RamblaBarcelona beschikt over een zeer groot aantal restaurants, variërend van de traditionele mediterraanse keuken tot sushi, Catalaanse haute cuisine en exotische keukens uit Thailand of Brazilië. Vooral in de districten van het Eixample, Gràcia, Sant Gervasi en El Born vindt men een groot aantal van de betere restaurants. De goede tapasbars bevinden zich vooral in het Eixample en Sant Gervasi, maar ook in het centrum, rondom de "Rambla de Catalunya" en "Passeig de Gracia". Verder is Catalonië één van de belangrijkste wijnstreken van Europa, dat niet onder doet voor buurland Frankrijk. De bekendste Catalaanse wijnstreken zijn Penedés, Priorat en Alella. Een andere Catalaanse specialiteit is cava, oftewel champagne, maar dan uit Catalonië, waarvan Freixenet en Codorniu de bekendste producenten zijn.

De Catalaanse keuken is verfijnd en naturel en heeft weinig te maken met de zuid-Spaanse traditionele keuken (Madrid en Andalusië) of die van de noordkust (Baskenland, Galicië). De Catalaanse keuken is puur Mediterraans, met wat invloeden van de Italiaanse en de Franse keukens. De hoofdbestanddelen zijn de lokale producten zoals olijfolie, vis, peulvruchten, knoflook, rijst, schaaldieren en een groot aantal Mediterraanse streekgroenten zoals courgette, aubergine, paprika, tomaat en uien. Opvallend is dat ook pasta tot de Catalaanse keuken behoort, met name ‘macarrones’, cannelloni en lasagne worden veel gegeten, in tegenstelling tot de rest van Spanje.

Typisch Catalaans:


Pan amb Tomàquet en Patatas Bravas
Schaaldieren op de marktEscalivada: Gegrilde groenten (paprika, tomaat, aubergine, courgettes) met veel olijfolie en azijn
Romesco: Een saus van noten, gedroogde tomaten, gedroogde paprika's, kruiden en olijfolie, wordt gegeten met Calçots, een soort grote lente-uien, die vooral in januari en februari massaal worden gegeten.
Aïoli: Knoflookmayonaise
Pa amb tomàquet: Brood (Xapata) met tomaat, knoflook en olijfolie
Crema Catalana: De Catalaanse versie van Creme Brulée
Paella: Eigenlijk een traditioneel Valenciaans gerecht (rijst met saffraan, gedroogde paprika's, verschillende schaal- en schelpdieren en inktvis). Een typisch Catalaanse variant is met "arros negre", een zachte rijstschotel met inktvisinkt waardoor het gerecht zwart (negre) kleurt.
Barcelona heeft meer dan 25 'vaste' markten die vijf of zes dagen per week zijn geopend. De grootste van allen, en zelfs de grootste van Europa, is de Mercat de la Boqueria aan La Rambla. Deze markt heeft het uitgebreidste verse assortiment van heel Europa. Bijna tweemaal zoveel als de nummer 2, de markt van Marseille. Hier, maar ook op de overige markten in de stad, vindt men het hele jaar door een enorme hoeveelheid verse vis, schaal- en schelpdieren in levende- en bewegende staat, inktvis, krab en kreeft in alle soorten en maten, cigalas (galicische rivierkreeft), galeras (bidsprinkhaankreeft), mairas (mediterrane sardines), maar ook almejas en chirlas (venusschelpen), en navajas (scheermesschelpen). Rond oktober en november vindt men er een ongekend aantal paddenstoelen (o.a. 'girgoles', 'ceps', 'rossinyols', 'trompetes', en 'rovellons'), waarvan velen uniek zijn in Europa. Deze paddenstoelen komen uit de bossen en bergen in de omgeving van Barcelona, en worden in de herfst massaal 'geoogst' door fanaten, zogenaamde 'boletaires'. Versproducten zijn, voor Spaanse begrippen, duur in Barcelona, maar voor Noord-Europese begrippen nog steeds goedkoop.


[bewerk] Media
De meestgelezen kranten zijn de nationale La Vanguardia, El País en de regionale El Periódico de Barcelona (in zowel een Spaanse- als Catalaanse editie). De stad heeft ook haar eigen editie van een aantal zeer populaire gratis dagbladen, waaronder Metro, 20 minutos, ADN en Que. Verder heeft Barcelona twee eigen TV stations (BTV en TD8) en een groot aantal verschillende radiozenders.


[bewerk] Onderwijs
Barcelona heeft het omvangrijkste educatieve systeem van Spanje. De prominentste universiteit is de "Universitat de Barcelona", of afgekort de UB. Verder vindt men in de stad de grote "Universitat Autònoma de Barcelona" (UAB), de "Universitat Politècnica de Catalunya", de "Universitat Internacional de Catalunya" en de "Universitat Pompeu i Fabra"[30] . Daarbuiten zijn er private universiteiten als "ESADE" en de "Universitat Ramon Llull".


[bewerk] Sport

Camp Nou

Strand van Barceloneta
Barcelona is de thuisbasis van de bekende Spaanse voetbalclub FC Barcelona oftewel "Barça", dat zijn eigen stadion heeft: Camp Nou in het district Les Corts. De stad Barcelona Barça noemen is niet correct, deze term wordt door spanjaarden alleen voor de voetbalclub FC Barcelona gebruikt. Leden van Barça worden socios genoemd.
De tweede voetbalclub van Barcelona is Espanyol, dat binnenkort weer een eigen stadion zal hebben. Momenteel speelt de club haar thuiswedstrijden nog in het Olympisch Stadion, dat op de berg Montjuïc ligt en het stadion was bij de Olympische Zomerspelen van 1992.
De bevolking van Barcelona heeft de naam sportief te zijn. Het zachte klimaat, zonder strenge winters en het feit dat Barcelona aan de zee ligt, maken dat de stranden en parken vaak vol zijn met joggers, skaters en fietsers. Elk jaar wordt in april/mei een Formule 1-race gehouden op het circuit van Montmeló, een dorpje binnen de stadsomgeving van Barcelona. De stad kent verder nog veel meer andere sportevenementen, zoals de Marathon van Barcelona (Marato) en een massaal skatetoernooi.


[bewerk] Stranden
Eén van de meeste unieke trekpleisters van Barcelona is het strand. Weliswaar volledig kunstmatig aangelegd, maar letterlijk naast het centrum, aan de Middellandse Zee. Aan het begin van de jaren '90, tijdens de grote stadstransformatie voor de Olympische Spelen, werd de gehele kustlijn van Barcelona vernieuwd en praktisch opnieuw aangelegd. Sindsdien is er een strand van 4,2 kilometer lang, dat is voorzien van douches, strandwachters, bars en restaurants. Volgens cijfers van de gemeente liggen, volleyballen en zwemmen er jaarlijks meer dan 7 miljoen mensen. Het strand is onderverdeeld in zes strandgebieden, van zuid naar noord: Sant Sebastià, Barceloneta, Nova Icària, Bogatell, Mar Bella en Nova Mar Bella. Bijzonderheid is dat dit stadse strand zelfs twee naaktstranden telt. Zowel bij Sant Sebastià (gedoogd), als bij Nova Mar Bella (officieel) kan, zo goed als aan de boulevard, volop zonder kleding gezond en gezwommen worden.


[bewerk] Nachtleven
De stad heeft een druk en gevarieerd nachtleven, dat over de hele stad verspreid is. De gotische wijk en El Raval, de wijken El Born, Gràcia en Eixample staan vol met bars en discotheken. Ook zijn er enkele hippe clubs bij het strand. Chiquere bars en trendy nachtclubs zijn vooral te vinden aan de bovenkant van de Avinguda Diagonal en de wijk 'Sant Gervasi' rondom Plaça Francesc Macia (Spaans: Plaza Francisco Macia). Enkele grote namen van het nachtleven in Barcelona: La Paloma, Space BCN, The Sutton Club, Otto Zutz en Razzmatazz.
Ook in de omgeving van "La Rambla" vindt men genoeg bars en discotheken, maar deze richten zich hoofdzakelijk op guiris, de bijnaam voor toeristen die er als toeristen uitzien en zich als zodanig gedragen.

Barcelona heeft een eigen 'homowijk': in Eixample, met een behoorlijk aantal bars en discotheken die geconcentreerd zijn rondom de straten Carrer Consell de Cent (Spaans: Calle Consejo de Ciento), Carrer Diputació (Spaans: Calle Diputación), Carrer Muntaner en Carrer Casanova.


[bewerk] Winkelen

Avinguda Portal de l'Angel

Passeig de Gracia ´s nachts
Barcelona heeft één van de grootste commerciële centra van Europa, en ook ver buiten het centrum zijn veel winkelstraten te vinden. Het winkelcentrum van Barcelona is erg omvangrijk en omslaat de gehele Gotische Wijk en El Born en het merendeel van Eixample en Gràcia. Ook verderaf gelegen wijken als Sarrià, Sant Gervasi, Sant Andreu, Sants en Les Corts beschikken over een opmerkelijk groot aantal winkels.

In en rondom de Gotische wijk bevindt zich een mix van kleine winkels met aardewerk, chique Spaanse- en Italiaanse merkkleding, leren jassen, kitscherige souvenirs, en honderden speciaalzaakjes. Hetzelfde geldt voor de wijk 'El Born', al zijn hier meer dure, maar minder bekende merken gevestigd, voor echte fashionistas. De Carrer Pelai (Spaans: Calle Pelayo) is een straat met vele schoenenwinkels. Op de Avinguda Portal de l'Àngel (Spaans: Avenida Puerta del Ángel) zijn grote winkels van bekende Spaanse ketens gevestigd zoals Zara en Mango. Een stuk verderop, aan de Passeig de Gracia, zijn de winkels van dure modehuizen te vinden zoals Chanel, Louis Vuitton en Gucci. Parallel aan de Passeig de Gracia loopt de Rambla Catalunya (Spaans: Rambla de Cataluña), met van chique tot goedkoop en veel schoenenwinkels. Een stuk verder naar boven op de Avinguda Diagonal vindt men winkels zoals DKNY, Hugo Boss en Gonzalo Comella. Volop hippe mannenkleding in de wijk Esquerra del Eixample, tussen de straten Villaroel/Aribau en Gran Via/Aragó.

Barcelona beschikt ook over een aantal grote overdekte winkelcentra, de grootste daarvan zijn Glòries, op Plaça de les Glòries (Spaans: Plaza de las Glorias) en Diagonal Mar. Een chiquere versie is L'Illa, aan de bovenkant van de Avinguda Diagonal, richting Plaça Maria Cristina. De markt met het uitgebreidst verse assortiment van Europa is de Mercat de la Boqueria (Spaans: Mercado de la Boquería). Op de Mercat de Sant Antoni vindt men behalve eten en kleren, iedere zondag een grote hoeveelheid boeken en CD's. Andere grote etensmarkten zijn de Mercat del Ninot, Mercat d'Aragó en Mercat de l’Abaceria in Gràcia.

De openingstijd van grote winkels in het centrum van Barcelona is, zes dagen per week, van 10:00 tot 21:00 of 22:00. De kleinere winkels, en vrijwel alle speciaalzaken, sluiten meestal hun deuren van 14:00 tot 16:00/17:00, de typisch Spaanse siësta-tijd.


[bewerk] Transport

[bewerk] Auto
Het autoverkeer van de stad Barcelona is uiterst overzichtelijk, maar door de verkeersdrukte, en met name de enorme hoeveelheid stoplichten, geen genoegen. Eigenlijk is vrijwel de hele binnenstad, inclusief Eixample, Gràcia, Sant Gervasi, Sants en Les Corts erg druk.
De belangrijkste verkeersslagaders zijn de rondwegen (Ronda Litoral/Ronda de Dalt), de Gran Via, Avinguda Diagonal (SP: Avenida Diagonal), Avinguda Meridiana (SP: Avenida Meridiana) en Carrer Aragó (SP: Calle Aragón). Barcelona geldt niet als autovriendelijk. De wegen zijn eigenlijk de hele dag lang zeer druk en de inwoners van Barcelona staan niet bekend om hun keurige rijstijl. Parkeren is geen probleem zolang een van de vele, betaalbare, parkeergarages gebruikt wordt. Op straat parkeren valt echter niet mee. In mei 2005 heeft de stad zogenaamde àreas verdes i blaves aangelegd (groene en blauwe parkeerzones), waardoor het parkeren voor niet-residenten aan banden is gelegd. Mede door de verkeers- en parkeersituatie is Barcelona een stad met een groot aantal brommers, motors en scooters.


Ringweg Ronda de Dalt
Metrokaart
[bewerk] Vliegverkeer
Barcelona beschikt over haar eigen internationale vliegveld in El Prat de Llobregat, ongeveer 15 kilometer vanaf het centrum van de stad. Het vliegveld bestaat uit Terminal A (vrijwel alle buitenlandse maatschappijen), Terminal B (Iberia en andere Spaanse maatschappijen) en Terminal C (De puente aereo (luchtbrug) tussen Barcelona en Madrid, en andere Spaanse steden). In 2006 is men begonnen met de bouw van een nieuwe, in 2008 te voltooien, terminal, die groter zal zijn dan de drie bestaande terminals bij elkaar, waardoor de capaciteit van het vliegveld zal verdubbelen. Het vliegveld is bereikbaar vanuit het centrum per taxi, bus (Aerobus) of trein (Rodalíes) vanaf de stations "Sants Estació", "Passeig de Gracia" en "Estació de França". Andere nabijgelegen vliegvelden zijn die van Reus en Gerona, die vooral door low cost maatschappijen zoals Ryanair worden gebruikt. Beide liggen ongeveer 100 kilometer vanaf Barcelona.


[bewerk] Openbaar vervoer
Barcelona beschikt over een zeer uitgebreid netwerk van openbaar vervoer met ongeveer 130 stadsbuslijnen, 40 nachtbuslijnen, 4 tramlijnen, en een ondergronds metronetwerk, de Metro van Barcelona, dat bestaat uit 9 stadslijnen en 6 lijnen die tot ver buiten de stad reiken. Ook de geel-zwarte taxi’s zijn, met name ´s-avonds en ´s-nachts, een goede manier van vervoer.

Momenteel wordt het metronetwerk uitgebreid, er wordt een compleet nieuwe lijn (L9) toegevoegd, die met maar liefst 42,6 kilometer lengte en 46 ondergrondse stations de langste metrolijn van Europa wordt. Ook de metrolijnen 1, 2 en 5 worden momenteel verlengd, en voor deze lijnen worden ook een aantal nieuwe stations gebouwd. In totaal zal het metronetwerk dan bestaan uit 11 stadslijnen met 181 ondergrondse stations en 6 “suburb-lijnen”.


[bewerk] Haven
Barcelona beschikt over de grootste haven van het Middellandse Zeegebied, één van de belangrijkste van Europa, zowel voor personen- als goederenverkeer. Ook heeft de stad drie havens voor privé-jachten (Port Vell, Port Olímpic en Port de Sant Adrià).


[bewerk] Trein
Barcelona beschikt over verschillende treinstations, waarvan het grootste het Estació de Sants is. Vanaf hier vertrekken treinen naar vrijwel alle steden in Spanje. Vanuit het centraler gelegen 'Estació de França' vertrekken treinen naar Parijs, Toulouse en Milaan. Voor bestemmingen binnen Catalonië (zoals Tarragona, Gerona, de verschillende plaatsen aan de Costa Brava en Costa Dorada, zijn er de zogenaamde Rodalíes-treinen. Deze treinen vertrekken vanaf verschillende stations: Passeig de Gracia, Plaça de Catalunya, El Clot-Aragó, Sant Andreu Comtal en Arc de Triomf, allen compleet ondergronds. Deze stations zijn ook direct aangesloten op het metronetwerk van de stad. Momenteel wordt gewerkt aan de grote verbouwing van het metrostation Sagrera, dit station zal Barcelona via de Spaanse hogesnelheidslijn (AVE) onder andere verbinden met Zaragoza, Madrid en Sevilla, en zal het grootste en drukste treinstation van de stad worden, en één van de grootste ondergrondse treinstations van Europa.



[bewerk] Bus
De grootste busstations waar buslijnen naar ver buiten Barcelona vertrekken, vindt men rondom Plaça Catalunya en Plaça Urquinaona en het ‘Estació del Nord’.

Metrostation Plaça Espanya

Metrostation Plaça Universitat

De Arc del Triomf van Barcelona

Plaça Reial


La Rambla in het donker

Fontein in Parc de la Ciutadella

Hospital de Sant Pau




[bewerk] Politiek
De burgemeester van Barcelona is sinds 2006, Jordi Hereu i Boher van de PSC, de Socialistische Partij van Catalonië. Zijn voorganger, van dezelfde politieke partij, was Joan Clos, die inmiddels minister van Industrie van de Spaanse regering is geworden.

De zetelverdeling in het stadhuis is sinds de gemeenteraadsverkiezingen van 27 mei 2007:

PSC: Links, socialistische partij van Catalonië: 14 zetels
CiU: Centrumrechts, gematigd Catalaans-nationalistisch: 12 zetels
PP: Rechts, Spaans-nationalistisch: 7 zetels
ERC: Links, radicaal Catalaans-nationalistisch: 4 zetels
ICV-EUiA: Links, federalistisch en ecologisch: 4 zetels

[bewerk] Partnersteden
Antwerpen, België
Boston, Verenigde Staten
Buenos Aires, Argentinië
Dublin, Ierland
Gaza, Palestina
Istanbul, Turkije
Keulen, Duitsland
Kobe, Japan
Medellín, Colombia
Montevideo, Uruguay
Montpellier, Frankrijk
Perpignan, Frankrijk
Busan, Zuid-Korea
Rio de Janeiro, Brazilië
São Paulo, Brazilië
Sarajevo, Bosnië en Herzegovina
Sint-Petersburg, Rusland
Tel Aviv, Israël
Monterrey, Mexico



[bewerk] Geboren in Barcelona
Albert Ferrer: voetballer
Arantxa Sánchez: tennisster
Carlos Ruiz Zafón: schrijver
Enric Bernat: zakenman, bedenker van “Chupa Chups”
Daniel Brühl: acteur
Joan Manuel Serrat: zanger
Joan Miró: kunstenaar
José Carreras: zanger
Josep Samitier: voetballer
Montserrat Caballé: soprano-zangeres
Nacho Vidal: porno-acteur
Pasqual Maragall: ex-president van Catalonië
Pedro De La Rosa: Formule 1 testcoureur
Ricardo Bofill: architect
Sergi Bruguera: tennisser
Sete Gibernau: motorcoureur
Daniel Plaza: atleet