Als de lente in de lucht hangt, zijn de wegen bezaaid met doodgereden egels, katten en gevogelte. Net als wij voelen ze in de lente de belofte van een nieuw productief jaar en krijgen de kolder in hun kop. Dieren volgen de oerdrift en klimmen op alles dat maar enigzins lijkt op de eigen soort. Als dit uitgerekend op een warm gereden asfaltweg plaatsvindt, boeit ze dat niet. Ze planten zich voort en niets houdt ze tegen. Wij als nietsvermoedende automobilisten rijden er een aan cq. over waarna het nog een tijdje ligt te creperen. Ingewanden over het wegdek waar de rest van het verkeer het lekker in de porien van het ZOAB rijdt.
Gelukkig ben ik zelf nooit ‘dader’ geweest want een kadaver onder de wielen bezorgt me al rillingen. Ik kan me nog wel een voorval herinneren dat ik op de bijrijdersstoel zat en er van links een reiger kwam aanvliegen. Het beest moet een flinke slok met medicijnen vervuild slootwater op hebben gehad want hij beukte tegen de voorruit en na een dubbele schroef vloog het beest gewoon weer verder. Niks aan ‘t handje!
In de omgeving waar ik woon is het tijdens een bepaalde periode een waar slagveld van ingedeukte auto’s. De wilde zwijnen hebben geen medicijnencocktail nodig want ze zijn zo ontzettend krachtig dat Obelix er voor nodig is om de ever te vellen. En wedden dat je 335i op afbetaling het onderspit delft? Dan zou ik toch eerder een door het Dacia-forum geadviseerde pick-up nemen. Ik ben benieuwd of het karkas blijft hangen of voortijdig met bullbar en al van de motorkap dondert. Geen nood, met bullbar en roadkill kunnen we binnenkort een leuke Autoblog BBQ organiseren. Dan stel ik voor dat iedereen z’n eigen, van het wegdek gepulkte, vlees meeneemt. Wat? Vind je dat ranzig? Volgens Bob en Olivier, auteurs van het boek ‘Koken op de motorkap’, zou je geen verschil moeten proeven met bijvoorbeeld die gehaktstaaf of Mexicano die je jezelf dagelijks/wekelijks ter compostering aanbiedt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten